SAHTE DİPLOMA
Çocukken düþmek kolaydý takunyalarla,
Dizimiz kanardý o da geçerdi zamanla.
Tek korkumuz düþmekti, yüksek ses çýkarmaktý,
Cam kýrýnca azarlanmaktý..
Tehlike yoktu ki aklýmýzda.
Aþýk olduk sonra beþ kiþiye,
Birini sevdiðimizi anladýk,
Dördünü unuttuk.
Aldatýlýnca can yaktýðýmýzý farkýna vardýk.
Güldük sonra plajlarda, kumsallarda...
Aðlamayý bizden biri mendil istediðinde becerebildik
Ýyi bir oyuncu olduk sonra,
Cenaze törenlerinin baþ misafiri bizdik!
Yalnýz kaldýk yanlýþlýkla,
Kalabalýklardan kaçtýk.
Susadýk balýklar gibi çýrpýndýk,
Bir bardak suda boðulmayý susuz kaldýðýmýzda anladýk.
Düþtük sonra herkes gibi,
Kýrýk bir dala tutunduk.
Nasýl hayatta kaldýk anlamadýk sonra...
Bu anlattýklarým bir tiyatro sahnesinde,
Halit Akçatepe ile Kemal Sunal sahnede,
’’Halit Aðabey üniversite okusaydým’’ dedi,
’Veririz!’ dedim sana da sahte bir diploma,
Kemal Aðabeye de yaþam boyu onur ödülü!
Kimse ölmez sahte diplomadan...
Sonra güldüler bana dediler ki;
’’Herkes ölüyor ama sahte mutsuzluktan ...’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.