Alacakaranlýkta yitirdik onlarý… Kýzýl kýyametin habercisiydiler. Açtýlar, susuzdular, Korkunçtu yüzleri. Kan ter içindeydiler. Sýrtlarýnda çocuklarý, Epey yol almýþlardý. Gelecek kaygýsý vardý gözlerinde, Kar fýrtýnasý boðmuþtu hayallerini. Güvendikleri daðlar, Çýð olup düþmüþtü umutlarýnýn üstüne. Her geçen gün Biraz daha yok oluyorlardý. Bir parça ekmek, Bir yudum su, Çamurdan bir evdi belki istedikleri. Veremedik bunlarýn hiçbirini onlara… Unutulacak en son kiþiler, Dökülecek ilk gözyaþlarýydýlar.
www.sadiktoraman.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
sadıktoraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.