SENMİSİN AYRILIK KOKAN

Hele bir harmana dursun bu yürek
Geçsin damarlarýmdan ayrýlýðýn kaný
Yakarým közleri
Eline hasret gözlerindeki beni de
Ölüyorum iþte
Kýpýrdamýyor kývrýlýyor içim
Býçak kesiyor sözlerimi ruhumu
Bir kýzým olmayacak eylül diye
Seslenmeyecek ellerini býrakýp koþmayacak bana
Dolup taþamýyorum bir omuza hasret bedenim
Çok yoruldum içimdeki seni kovalamaktan
Papatya yapraðý ellerin sanki
Tutmaya kýyamýyorum erir düþer diye
Sende üþüyormusun hayata saðýrken bakýþlarýn
Kim avutuyor titreyen dilini
Anýlara vuruyor mu saatlerin el ayak çekilince
Bir çit çekmiþsin içime
Ne bir kuþ konuyor
Nede nede rüzgâr esiyor dikenlerime
Sonra sarýlýyorum yine yaralarýma
Kabuk baðlýyor içimin ezgisi
Dur diyorum gelir þimdi bir haber
Tepeden iner sýcak gülüþü
Kuþlarla konuþuyorum ýslýk çalarak
Ayrýlýk öldürmüyor iþte
Umut var gülüm umut ölüme inat



Sosyal Medyada Paylaşın: