Dolunay

Yýldýzlar her gece sana âþýk olurdu.
Ve uðruna yüzlerce yýldýz kayardý.
Kara bulutlar kýskanýrdý bu manzarayý...
Ve örtmeye çalýþýrdý gökyüzünü.
Yakamoz olup denizkýzýný mest ederdin.
Kaç þairi uykusuz býraktýn...
Binlerce aþýðýn var senin.
Birleþen ellerde ýþýðýnýn hýþýrtýsý,
Bütünleþen dudaklarda sýcaklýðýn,
Kimi zaman bir bulutun arkasýnda,
Ama en çok ta açýk havada seyrettin âþýklarý.
Daðlarda eþkýya aynasý olurdun.
Çarpýþýrdýn gölgenle korkmadan.
Þehrin kirli ýþýklarýnda.
Dans ederdin yüksek binalarda.
Her halinle büyülüyorsun insaný tepeden týrnaða...
Esrarengiz ve bir o kadar da masumsun.
Bazen tombul bir çocuk,
Çoðu zaman da alýmlý bir kýz tebessümü gibisin.
Yýldýzlarý yetim býraktýðýn anlar oluyordu bazen.
Pencerenin buðusuna inat,
Hiç gitmiyordun gözümün önünden.
Düþündüm de ne çok yer etmiþsin içimde...
Kaybolduðun zamanlarda...
Nasýl arýyor seni gözlerim bir bilsen,
Bak yine penceremden akýyorsun içeri.
Daktilomun tuþlarýný bir bir yoklayarak,
Mýsralarýmýn içinde dolaþýyorsun.









Sosyal Medyada Paylaşın: