Nizami Məmmədzadənin şeirləri
Nizami Məmmədzadəyə yalnýz þair demək azdýr. Hərçənd ki, onun þeir inciləri o dərəcə də cəlbedicidir ki, onlarla tanýþ olanlar baþqa xəyala düþmürlər. Ancaq Nizaminin jurnalistlik fəaliyyəti, tədqiqatçýlýðý heç nəyi ilə poetik təfəkküründən geri qalmýr. Uzun illər müstəqil "ZÝYA" qəzetinin nəþri Nizami Məmmədzadənin adý ilə baðlýdýr. Xeyli əvvəl APA-nýn Gürcüstan üzrə xüsusi müxbirliyi yolu ilə o, Gürcüstan həqiqətlərini Azərbaycan oxucularýna çatdýrýr. Ancaq, görünür, hərdən Yuxarý Saraldan Babakərə, Sýnýq Körpüyədək boylananda Nizaminin keçirdiyi hisslər, arzu və düþüncələr poetik misralarda daha uðurla səslənir. Þairin aþaðýda dərc olunan þeir nümunələrini oxuduqda bu həqiqətin þahidi ola bilərsiniz.
"Gürcüstan" qəzeti
2012-ci il.
Bu dünya bir naðýlýymýþ...
Elə bil bu dünya bir naðýlýymýþ,
Burda öz bəxtini seçərmiþ hərə.
Ömür dediklərin naðýl yoluymuþ,
Üç alma düþərmiþ göylərdən yerə!
Þirinmiþ, noðulmuþ alma bu qədər,
Alma taleyimi həll eyləyərmiþ!
Allahým, sən mənə bir alma göndər,
Əjdaha qanadýn üstümə sərmiþ!
Kədərin, xəyalýn sonu varýymýþ,
Düzlük – adamlara ölçüymüþ demə.
Sevincin, məlalýn sonu varýymýþ,
Məhəl qoyan yoxmuþ kədərə, qəmə.
Eh, babam, diriykən gömülmüþük biz,
Savankən saçýmýz aðarýb tamam.
Bu günlər sevinc yox, artýb qəmimiz,
Bizlərdə sabaha qalmayýb inam.
Çörəyin dadý da, tamý da yoxdur,
Bu doðma zəmanə yaman yadlaþýb.
Eh, babam, indisə almalar çoxdur,
Di gəl ki, aðaclar dibdən cýrlaþýb!
Bir incə mənalý þeir söyləyəm.
Þeir...
Gözəllik qəlbimin kövrək simidir,
O saat dinəcək çalsan, ay gözəl.
Bu baxýþ ömürlük mənim bəsimdir,
Þirin xəyallara dalsan, ay gözəl.
Füsunkar meþələr, þýr-þýr bulaqlar,
Məni bu dünyaya baðlayan teldir.
Çaðýrýr qoynuna məni yaylaqlar,
Gördüyüm mənzərə çiçəkdir, güldür.
Naðýla bənzəyir mənim bu ömrüm,
Bilmirəm, almaný necə bölüm mən.
Alnýma yazýlýb bu eldə ölüm,
Yad yerdə, ölkədə necə ölüm mən.
Bir bahar çaðýnda yazdým bu þeiri,
Mənim Saral elim bax belə eldir.
Qarþýna çýxarsa, qoca-ixtiyar,
Onun hər kəlməsi þirincə dildir.
2 iyun, 2001-ci il,
Yuxarý Saral kəndi, Borçalý.
Sairmedə
Qayalarýn sərt baxýþý üzdü bizi,
Yaðýþlardan tuta-tuta göyə çýxdýq.
Ýldýrýmlar eþidərək səsimizi,
Bir palýdýn sinəsinə alov çaxdý,
Sairmedə!
Günəþ çýxdý, þehli çəmən qucaq açdý,
Oðul-uþaq hər tərəfə cumub qaçdý,
Dərə boyu duman-çən də qucaqlaþdý,
Sairmedə!
Könlüm evi bu sevincdən ilham aldý,
Sairmedən mənə neçə þeir qaldý,
Gördüm dilim, əlim, sözüm þirin baldý,
Sairmedə!
Çəmənlərdə çiçəklərin balý gözəl,
Bu daðlarda yamaclarýn yalý gözəl,
Nizaminin bu ormanda halý gözəl,
Sairmedə!
2014.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nizami Memmedzade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.