Görünmez prangalarla baðlýsýn hayata sen bir sarmaþýksýn.. gidemezsin. köklerine tutunmuþ gül demetleri büyür seninle kendinle beraber onlarý da kesemezsin.
Durup ben yaptým diyorsun bunlarý ben inþa ettim. toprak inanmýyor. su; benim diyor kaynaðý. sadece güneþ inanýyor sana..Biliyor her gidiþinde karanlýða direniyor köklerin.
Haykýrýyorsun topraða -verimli topraklarda kendiliðinden büyür çiçekler kibir senin iþin. Ve dönüyorsun kendine -sen yaðmurlu þehirlerin sarmaþýðý deðilsin bu yüzden sen kendi gözyaþýnla hayat verensin.
Koru gövdeni. Sen olmasan kuþlar da gelmez.. sevmek senin iþin sen öyle ardýna bakmadan gidemezsin gülleri fýrtýnaya feda edemezsin.
m-jgan
Sosyal Medyada Paylaşın:
aysemujgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.