sen böyle olmazdýn eminim. Her yerde paylaþýlan mutluluk gibisin ama ne kadar mahrum senden insanlýk hep böyle yalnýz mý kalacaksýn?
Belki bir orman sessizliði bir þarký telaþýnda yýldýzlý bir gece mi bir sýzý gibi içinde büyüyen?
Kimse bilemez titreyen mum ýþýðýnýn gölgesinde içli bir ezgiyi senin gibi.
Sadece önünü aydýnlatan bir fener gibisin ardýnda karanlýk býrakan ve uzaklara bakamayan kendine dönmekten korkan ve kalbini açmayan.
Kalabalýklar içinde yapayalnýz birisin kalbin gürül gürül akan bir çeþme gibi akýtsan içini çaðlayan ýrmaða benzeyeceksin söyle bir yudum su vermeyecek misin?
Sen yoksa yalnýz mý öleceksin?
m-jgan Sosyal Medyada Paylaşın:
aysemujgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.