Ömrüm uzadýkça kýsalýyor boyum gitgide nasýl da anneme benziyorum iþte þimdi titrek ellerle, kaybolan yýllarým gibi üstünü örtüyorum yüzümdeki çukurun.
Ya piþmanlýkla varýrlar, ihtiyarlýða ya da ölümden korkmadan yaklaþýr kýyýlara hüzün daðlarýn ardýndan düþerken, usuma ben yine Bedzin þatosunda deliksiz uyuyorum.
Kendime koþarken tökezliyorum bazen aklaþan saçlarýmla, karanlýða gömülüyorum umudum inkarda, unuttuðum zamanlarda ve ben artýk annemede benziyorum galiba.
m-jgan
Sosyal Medyada Paylaşın:
aysemujgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.