Kusursuzluğun Altın Tapınağı

sonsuzluðun ezgileriyle
sustursam yýkýk kent hikâyelerini
hani diyorum
bir þimþekle yeniden doðsam

güneþin simleri altýnda nasýl buðdaylaþmýþsa tarlalar
geceye inat sabahlar ayçiçeðini nasýl kucaklamýþsa
ve milyon yýllýk daðlar nasýl yaslanmýþsa omuz omuza
direncimi bileyerek
yenerek usancýmý
olanca yaradýlýþý gözbebeðime sýðdýrsam

yaðmurlardan
upuzun yaðmurlardan sonra
sustursam içimdeki isyan ateþini
zamanýn durduðu yerden, anamýn kanayan göðsünden
usulca örtüp ürkekliðimi, yiðitliði çalsam

huzuru damýtýp
sesimi karýþtýrýp sesinin çaðlayanýna
sana
adýn olan dünyaya

çocukluðum kuþansa en haylaz yanýmý
ya da bir yaprak olsam
lodosa tutulmuþ aðaçtan sana kopsam
sarýlsam ýslaklýðýna

-olsam filize duran dallarýn gülen yüzü-

söz tükenir mi
susar mý lir

titreþen ýþýðýnda aylalarýn
o çiçekler benden açar
benden taþar o deniz
ve huzurlara coðrafya olan o rüzgâr

kusursuzluðun altýn tapýnaðýnda
gözlerim o ýþýk yumaðýný bulmuþken
katarým soluðumu soluðuna

ve bilirim ki
hiçbir kýlýç kesemez yüreðine attýðým düðümleri
...



*Müsadenizle*
Sosyal Medyada Paylaşın: