Gün düþüyor yorgundan hallice çok sorusu duruyor daha cevabýný arayan yemyeþil bir huzuru vardý bir köþesinde birde kir renkli kaldýrým kokan serkeþliði…
ne yana dönse alacakaranlýk bir hüzün þimdi söyleyemediði daha ne çok hisler biriktirmiþ sanki Eylül’ün yaðmurlarýna saklýyor bir bulut var incinmiþliðini en çok o tutuyor
göremediði var gündüz yine...
gün de düþüyor usulca, usulca susuyor akþamýn doðuþuna Onun ýþýklarý hep kapalý görebilmek gündüz yýldýzlarý seçebilmek gibi sanki mucizevi
kim bilir yaðacak ilk yaðmurlarda gözlerinden belki incinmiþliði düþer bir bulut daha var sevgisini en çok da iþte o tutuyor ayný yaðmurlarla belki O’nun gönlüne düþer
gün düþüyor umutsuzluktan hallice sorularýn duruþu artýk gecenin üstüne o yaðmurlar yaðar belki bakarsýn serkeþliðinden temizlenmiþ gün gibi aydýnlanýr bütün gece…
(Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
karveçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.