Ben,
Ýmkânsýza dokunan
Þiirle soluklanan
Týrnaklarýyla Aþk’ý çoðaltan
Ve her defasýnda ona kalbini veren adam!
Þimdi sokul bana…
Bana dokun…
Öyle y a v a þ…
Azýcýk soluklan!
Kalbin üzerinde unutulmuþ bir el gibi dokun…
Baþým dönerse þaþýrma sakýn!
Hayret etme damarlarýmda akan kanýn çaðýltýsýna…
Gözlerimin kararmasýna þaþma!
Ruhumu kanatlandýrsýn kokun…
Dokun!
Ve yine þaþýrma, yerden kesilen ayaklarýma!
Sokul biraz daha… Sokul…
Göreceksin ne çok seveceðim seni.
Ýnan unutmadýðýn bir duygu bu…
Ýnan anýmsadýðýn bir koku…
Ellerime inan…
El-le-ri-me…
Ý n a n…
Antakya, 12 Eylül 2014
Ali ASAFOÐULLARI