Dil hâmuþ, dîde giryân, gönül mahzun, þikeste, Bütün renkler kaybolmuþ, âfak meþ’um bir siste. Ne gülistanda gül var, ne seherde bülbüller, Gül, kurumuþ vazoda, bülbül suskun, kafeste...
Öyle bir hazanýna ermiþiz ki þu dehrin, Her damla göz yaþýnda, acýsý var bin zehrin. Bir arabesk ses sarmýþ, havasýný tüm þehrin Bestekârý olmayan, hazin, meçhul bir beste...
Bu bestede, bir devrin, ’fetret’e dönüþü var, Yanan bunca kandilin, sessizce sönüþü var, Iþýklarýn kararýp, perdenin iniþi var Üflenen ’sûr’ misali, bu kahrolasý seste...
Ünal Beþkese
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::. hamuþ...............:suskun dide...................:göz giryan................:aðlayan þikeste..............:kýrgýn, yenik âfak..................:ufuklar dehr.................:zaman, ebediyete uzanan zaman fetret...............:bir iþteki aksama, gevþeme, bozulma sûr..................:kýyamette, Ýsrafil tarafýndan üfleneceði bildirilen
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.