Þiirlerin i mgelere boðulduðu dizelerde
Rastgele sýralanmýþ kelimelerin
Manasýzlýk kavramýný aðýrladýðý þu dönemde…
En yalýn halinle doðsaydýn gözlerime,
Kale bile almazdým ölgünlüðümü
Yeniden dirilirken o sýcacýk sinede.
Bu kadar hýz- bu heyecan
Sebebi bilinmeyen bu feveran
Nereye yetiþiyorsa telaþlý
Aldýrma, bencileyin dönsün bu devran,
Kahrolsun, kanýmý donduran ölüm soðukluðu.
Biliyorum
Tek hamlede boyamalýydým
Tenimi esir alan bu devasa morluðu,
Ve kimse görmeden yýlgýnlýðýmý
Sýmsýký tutmalýydým
Yerle gök arasýnda uçuþan ruhumu.
Ey sevgili!
Hicrana umut verme boþuna
Ben ölmedim
Ki…. Hüsrana müptela deðildi aþkýmýz
Ne Leyla’dýr mahlasýmýz ne de Mecnun
Düþün ki biz hangi çaðdayýz
Soyun efsanevi düþleri
Onlar bir kenarda dursun
Þimdi...
Ne gerek var yanmaya, kül olup savrulmaya.
Býrak da…
Ömrümüz, gönlünce bir aþk görsün.
NÜS