En sessiz, en yürekli ad(a)ýmlar düþmüþ topraða yapayalnýz bir kadýn ortada korku dolu çýðlýðým karman çorman düþlerin gösterdiði yalanlarlardan sýyrýlýp kasvetli karanlýkta uyanacaðým
kimbilir bir gün öyle bir an gelecek ki þafak bile kurtaramayacak beni baþka avuntumda kalmayacak o zaman diyeceksin ki, þuraya otur! kendin olan yabancýyý sev yine..
kendi eþiðinde kendi aynanda kendi aþýnda ihmal ettiðin yüreðine yaþamýnla ziyafet çek kendine...!
belki unuttuðun kendine þarap sun ekmek sun kahkahalarýnla yankýlansýn duvarlarýn soy kendi yansýmaný aynadan...!
mýrýldanýrken kâh daðýlan,kâh toparlanan kaç kez karþýlaþmýþtý yaþama sancýsýyla k/adýn
en sessiz, en yürekli ad(a)ýmlar düþmüþ topraða yapayalnýz bir kadýn ortada önemsemiyor sývasý dökük duvarlarý þu daðýlgan gönlünü kavradýlar her bir yandan belki bir kaç hece, bir dal gibi kuru belki tozlu çayýrlarda yitirilmiþ safran gibi üstü baþý cam kýrýklarýyla kaplý...
Gün ýþýðý kurtaracak mý dersin yitip giden fýrtýnanýn dehþet saçan yüzünden?
güneþin ocaðýný da bilirim gecenin ayazýný da.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.