Öldürmüþlerdi bizi tam menekþe koparacaðýmýz anda tozun ýþýða dönüþtüðü zamanda birbirine karýþmýþ dallarýn arasýnda
þarký söylemeden beþik sallayan kadýnlar arkasýnda bir bakýþý duyar gibi ölülerin bakýþý duyarsýnýz sýrtýnýzda gözlerini diker bize korkulu pencereler
kim taþýyabilirdi yüreðinde yýldýzlarý öldürmüþlerdi bizi tam kuþlarla oynadýðýmýz anda gecenin ucunda yanarken yýldýzlar þarkýmýz dillendiði zamanda
yum gözlerini yitir kendini karanlýkta o ölümsüz, o yalýn unutuþta dilsiz bir çaðlayan gibi düþen sesin halkalarýnda
çaresiz dilime çýðlýk çýðlýða geçip gider çocuklarýn üzerinden hayaller ve kadýnlar koþar durur kahreden soluðuyla ölülerin bakýþý gözlerini diker bize korkulu geceler
külden doðurdular gülleri unutulmuþ trenlerin anýlarýyla büyürken tam kimsenin karþýlamadýðý anda kimsenin elini sallamadýðý zamanda damarlarýmda kan aðýr aðýr yükselirken yaþam yerim oldu sürgündeki zindaným oldu öldürdüler bizi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.