Bilirim sebebini; sormam ki neyin nesi
Bilmeyen zanneder ki, kuþlar izinli bugün...
Bir baþka gür çýkýyor deli rüzgârýn sesi
Aðaçlar müteessir, dallar hüzünlü bugün.
Haz almasa da duyan ecelin þarkýsýndan
Yapraklarýn kulaðý "gel" diyecek sedâda
Sararmýþ çehreleri ölümün korkusundan
Akleden insan için ibret var her vedâda.
Yine mevsim o mevsim; aylardan Eylül ayý
Ne kelebekten iz var, ne bal yapan arýdan
Tavþanlar yuvasýnda, kýþ uykusunda ayý
Ekin vakti yan yatan ümit kesmiþ darýdan.
Aðustos sýcaðýndan yaka silken ayazlar
Çýkarmýþ kýþ gelmeden kýlýcýný kýnýndan
Karýnca duasýnda yine ayný niyazlar
Tedbiri dünden almýþ; pek emin çýkýnýndan.
Sökülünce niþaný gündüzün yakasýndan
Göz kýrpmaz olmuþ sabah sýmsýcak þuasýyla
Geçilmiyor geceler ayýn fiyakasýndan.
Mehtap endam ettikçe yýldýzýn duasýyla.
Son kýrlangýç sürüsü göçerken destursuzca
Çatýk kaþlý bulutlar ha kýzdý ha kýzacak
Düzen ahenk içinde; iþliyor kusursuzca
Ta ezelden baþlamýþ, kimmiþ bunu bozacak?
Kim bilir kaç Eylül’e tanýk oldu bu gözler
Yaþ aldýkça artmakta efkârlý zârýn harý
içimden geçenleri dil tarifte tökezler
Bu sonbahar ömrümün belki de son baharý...
Mecit AKTÜRK
Berlin, 01.EYLÜL.2014