Dünyaya teþrif için Hakk’tan gelince izin
Açýldý perdeleri sýrlý âlemin, gizin...
Etrafým insan dolu henüz "acemi er"dim
Gözyaþlarý içinde ilk tekmilimi verdim.
Çok geçmeden aldýlar anamýn kucaðýndan
Ýç çektim, medet umdum tandýrýn sýcaðýndan.
Aylardan Þubat ayý, hava ayazdý, güzdü
Benden güçlü baðýran horoz, bir de öküzdü.
Hakkýný yemeyelim gece uluyan kurtun
Nüfusu bir artmýþtý doðduðumda Bayburt’un.
Görkemli kalesiydi tek ziyneti, takýsý
Hâlâ burnumda tüter taze tezek kokusu.
Tipik bir yöresidir bizi biz yapan ruhun
Taa uzaktan duyulur yanýk sesi Çoruh’un.
Ýkinci varisiyken ailemizde tahtýn
Somurtan surat gördüm; dediler "iþte bahtýn!"
Bir baktý ki yüzüme sanýrsýn ki düþmandým
Daha üç gün geçmeden doðduðuma piþmandým.
Bir el tanýþtýrýrken höllük ile hissizce
Fýsýldadý bir melek kulaðýma sessizce;
*
"Dünya dedikleri yer iki kapýlý handýr"
Her beþer hakikatte bir tüccar, bezirgândýr!
En deðerli üç þey var; saðlýk, zaman ve îman
Allah’týr tek sýðýnak, O’dur güvenli liman.
Yarýna olmaz güman; sayýlýdýr nefesin
Can denen tende kuþtur; kilidi yok kafesin.
Güzel hasletle süsle gönül denen yapýný
Davetsiz bir misafir çalar er geç kapýný.
Sakýn ola deðmesin haram lokmaya elin
Ardýna düþ ilimin, güzel, salih amelin.
Alay eden olsa da sen hayrý tavsiye et!
Unutma! Aslolan þey; Hakk’ka sadakat, niyet!
Önceden belli deðil varýlacak yeriniz
Bunu tayin edecek kâr - zarar defteriniz.
Menzile giden yolda çok engeller çýkacak
Þeytan denen bir zalim seni sýk sýk yýkacak.
Sakýn ola pes etme! Deme ki "kaçtý tren"
Bin kez yere düþsen de, ayaða kalk ve diren!
Akleden yüz çevirmez Yaradan, Ýlâh’ýndan
Kurþun atar þeytana irâde silahýndan.
Hani olur ya, birgün, günah dolarsa heyben
Yetiþsin imdâdýna gözde yaþ ile tövben.
Nedâmet içten ise ve piþmanlýk sahiden
Ümit kesmek günahtýr Rahmet-i Ýlâhî’den.
*
Gözlerim yarý açýk ilk dersimi almýþtým
Az sonra herkes gitmiþ, yapayalnýz kalmýþtým.
Anam ya tarladaydý ya da evin iþinde
Yorgunluk saklý idi zoraki gülüþünde.
Az mý çekti garibim kayýnvalidesinden
Bolca nasipdâr oldu feleðin sillesinden.
Yavrusunu koklamak özel izne tabiydi
Allah rahmet eylesin, ninem çok asabiydi.
Zulmün adý anane, gelenekti, töreydi
Kurban olduðum sýlam geri kalmýþ yöreydi.
Gelecekten ümit yok, fakirlik diz boyuydu
Talihimin karasý koyudan da koyuydu.
Doðar doðmaz takýlýp paslý hayat çarkýna
Beþ yýl geçirdim böyle varamadan farkýna.
Muhtemelen yayýlmýþ süratle dilden dile
"Müjde" denilen haber duyuldu köyde bile;
"Taþý topraðý altýn" denince Ýstanbul’un
Ardýna dek açýldý bâbý gurbet yolunun.
Satýp tarlayý, evi kelepir fiyatýna
Sözde "elveda" dedik sefâlet hayatýna...
*
Tren sanki gitmiyor, âdeta kaçýyordu
Görünmez bir el bize yollarý açýyordu.
Bir öðlen sýcaðýnda yorgun varýnca gara
Hayretlere düþürdü gördüðümüz manzara.
Ýnat edip de þayet tutmasaydým elinden
Ezilir, kaçamazdým, akan insan selinden.
Belli ki tüm iþlemler halledilmiþti baþtan
Ahþap bir ev almýþtýk Ýstanbul Beþiktaþ’tan.
Semt deðil bir efsane, futbolda bir isimdi
Duvarýmý süsleyen, gurur veren resimdi.
Boynu bükük kalsa da cok kez seyircisinin
En eski takýmýydý dünyanýn incisinin.
Yaza güneþ yakýþýr, zemherî, ayaza kar
Saðlýklý vücutta kan siyah ve beyaz akar!
Ýstemeden son verip haklý methiyemize
Devam edelim dostlar hayat hikâyemize;
Babamdý, zaruretten þehire ilk alýþan
Onbeþ nüfus içinde tek iþ bulan, çalýþan.
Ýnþaatta kalfaydý, gayreti çoktu ama
Sökük fazla olunca kapatmýyordu yama.
Bir kaynana dört gelin ve daracýk bir alan
Kavga yoktu desem de, herkes bilir ki yalan.
Alnýmýzýn akýyla çýksak da her "savaþ"tan
Çok geçmeden sürüldük, ayrýldýk Beþiktaþ’tan.
*
Hafýzamda dün gibi kirada geçen günler
Izdýrap ile dolu hüzün veren sürgünler...
Ucuza arsa bulup varoþlarýnda kentin
Bir gecekondu yaptýk, sakini olduk semtin.
Artýk yuvamýz vardý; sadece bize ait
Yoksul lâkin mutluyduk; Yaradan buna þahit.
Daha sekiz yaþýmda öðrendim tersi, düzü
Pek içten gülmüyordu henüz bahtýmýn yüzü.
Ülkemin de durumu bizden iyi deðildi
ÝMeFe’ye boynumuz o günlerde eðildi.
Musluklar "týs"ladýkca su taþýrdýk çeþmeden
Kolay mýydý getirmek hiç çamura düþmeden.
Çok þey karaborsaydý; çay, þeker, aygaz tüpü
Milletçe kuyruktaydýk, milletçe sinir küpü.
Yað çekerdik bakkala, iki kalýp yað için
Mukadderat sanýrdýk; sormazdýk neden, niçin?
Tek derdim derslerimdi, Futbol ise tek hobim
Dört kardeþtik "önceden", biri kýz, biri abim.
Yüzünü görmesem de, geçmek olmaz anmadan
Bir abim vefat etmiþ henüz isim konmadan.
Þüphe etmem kaderden, sormam "onun iþi mi?"
Bu yýl topraða verdim kalan üç kardeþimi.
Kanatmamak adýna yüreðin yarasýný
Hýzlý adýmlar ile geçelim burasýný...
*
Birgün baktým babamýn baþý öne eðilmiþ
Dedi "evlat Ýstanbul meðer cennet deðilmiþ."
Çok geçmeden anladým hüznünün sebebini
Yuvamýzý yaparken borç delmiþti cebini.
Izdýrap had safhada iþ arayanlar çoktu
Yurt dýþýna gitmekten baþka çaresi yoktu.
Vize çabuk çýkýnca ne hayaller kurmuþtuk
Ok atan çoktu lâkin, hedefi biz vurmuþtuk.
Doldurup umutlarý eskice bir valize
Gözyaþlarý içinde veda etmiþti bize.
Ayrýlýðýn adresi Sirkeci´nin garýydý,
Trenden geri kalan bir hüzün rüzgârýydý.
Gurbetin manâsýný ben o gün anlamýþtým
Kimseye göstermeden, gizlice aðlamýþtým.
Onu bizden ayýran aþ-ekmek parasýydý
Yüreðimizi yakan bir hicrân yarasýydý.
O’na sürgündü hayat, bize zehirdi yemek
Demek böyleymiþ meðer, aðlarken gülümsemek.
Üç beþ kuruþ artýrýp hemen dönmekti gâye
Farklý bir þekil aldý bu hüzünlü hikâye;
*
Anam ve dört evlâdý; yarý tok yarý açtýk
Henüz yaþýmýz küçük, henüz ona muhtaçtýk.
Iþýðýnda ders yapar cimri gaz lambasýnýn
Deðerini bilirdik anamýn çorbasýnýn.
Ne kadere küs oldum, ne azmimi yitirdim
Bir kez olsun kalmadan liseyi de bitirdim.
Eskiden benim için yüksekokul masaldý
Oysa ilk imtihanda Fakültem Siyasal’dý.
Ailece çok çile, nice engel aþmýþtýk
Yetmiþli senelerin sonuna yaklaþmýþtýk.
Nerden bilecektim ki sevinç kýsa sürecek
Kader "imtihan" edip, yeni bir að örecek.
Kavgam var deyip biri, mevcut sistem, düzenle
Düþman etti herkesi birbirine özenle!
Darbeye sebep için kan akmalýydý, aktý
Akýllar esarette, kalpler kýrgýn, kuraktý.
Kardeþ kardeþe düþman, öfkeliydi, âsiydi
Kahveler, gazeteler, giysiler siyasiydi.
Karþýlýðý kursundu barýþa davetlerin
Failleri meçhuldü nice cinayetlerin.
Evlere hakim olan can korkusu, kederdi
On yaþýnda çocuklar mahallede "lider"di!
Sanýyorduk kaderdi; kanýksamýþtýk zirâ
Kaný kanla yýkardýk; kapanmýyordu yara.
Ya saðcýydýn ya solcu, ya dost idin ya düþman
O günlerde þeytandý doðduðuna tek piþman.
Yarana bastý isem, utanma, aðla Mamak!
Maziyi yâd ederken mümkün mü aðlamamak?
Hava puslu mu puslu, "kurþun"dan da aðýrdý
Babam bilet gönderip Almanya’ya çaðýrdý.
Vedâ günü anama sýký sýký sarýldým
Sanýrým o gün ilk kez talihime darýldým.
"Benim beklenen adam, yaraya derman hekim"
Diyerek baþa geçti bir general "netekim".
Berlin’e vardýðýmda her yer bembeyaz kardý
Almanya büyük devlet, lâkin gönlüme dardý.
Bir tek hedefim vardý; sürgünü kýsa tutmak!
Mahzun, garip gönlümü hayal kurup avutmak!
Yükleyip umudumu hayalimin hýrsýna
Üç ayýmý harcadým yabancý dil kursuna.
Eksik fazla demeden Alman’ýn akçesine
Çalýþtým, katký sundum aile bütçesine.
Daha on ay dolmadan alýp geçer puaný
Kazandým ilk hakkýmda Üni’de imtihaný.
Gençlik þelâle gibi içimde coþuyordu
Akrep ile yelkovan ardýmdan koþuyordu.
Futbol "kara sevda"mdý, belki de tek zaafým
Albümlerimi süsler yüzlerce fotoðrafým.
Beni sahada gören kartal konmuþ sanýrdý
Kuþlar kaleye baksa eminim kýskanýrdý.
Forvetin þutlarýný tam doksandan alýrdým
Her uçuþta havada on dakika kalýrdým.
Meðer o güzel günler yalancý bahardanmýþ
Az ötesi uçurum, yollar buzdan, kardanmýþ.
Bir trafik kazasý bozdu tüm p(i)lanlarý
Simsiyaha boyadý anýlarý, anlarý.
Tiyatroda gibiydik; perde kapandý, indi...
"Sorumluluk" denen yük omuzlarima bindi.
Dindi gönül bahçemin coþkun akan deresi
Sýktý derdin, kederin can yakan cenderesi.
O gün gedik açýldý, tâkatimde, gücümde
Yarým kalan okulum bir uktedir içimde.
Zaman ne güzel doktor; Rabbim þifa verince
Sýla yolu gözüktü yaþ kemale erince.
Gençliðini býrakýp Gurbetin kucaðýna
Döndü babam yeniden Vatana, ocaðýna...
*
Mevsimin yazý da var, günler uzun, ak ama
Yalnýzlýk sülük gibi yapýþmýþtý yakama.
Bir yaz günü sabahý güzel olunca hava
"Belki son fýrsat" deyip çýktým zorlu bir ava.
Fazla vakit geçmeden keklik ovaya kondu
Yayým tek atýmlýktý; bu ilkti ve de sondu.
Geç de olsa bulmuþtum gönlümün perisini
Halden anlayýn dostlar, sormayýn gerisini.
O’dur ilham kaynaðý her dizemin hecemin
Ay’ý O yýldýzý O mehtabýmýn, gecemin.
Gündüzümün güneþi solar, üzülür O’nsuz
Bir sevdadýr kalbimde; uçsuzbucaksýz...Sonsuz.
O’dur rüyâma gelip kâbuslarý aðlatan
O’dur kör talihime kafa tutan kaþ çatan.
Tebessümün anlamý gözlerinde saklýdýr
Bir hata varsa, benim, O ise hep haklýdýr.
Rabbim üç evlat verdi; Yusuf, Yunus ve Ahmet
Gerçek saadet buydu; buydu Ýlâhî Rahmet.
*
Ne zaman güneþ doðsa, az ýsýnsa içimiz
Gök bulutla dolardý, solardý sevincimiz.
Talih tekerrür etti; derdi vardý babamýn
Tesellisi zor iþti, caný çýktý çabamýn.
Dili sýk sýk dese de "dünya hayatý yalan"
Hayalinde ev vardý; geniþ, bahçesi olan.
Deðiþik semtler gezdi, nice yerler dolaþtý
Nitekim çok geçmeden hedefine ulaþtý.
Yer alýnca Termal’den ne kadar da mutluydu
Biz de döneriz sandý; bundan çok umutluydu.
Üç kat koca bir teras ve içinde iki can!
Sonuç yine yalnýzlýk, âkýbet yine hüsran.
Hüzün derdi an be an; yön dönülmez tek yöndü
Bundan altý yýl önce evde ýþýklar söndü...
*
Her can kaybý kor gibi; O da gitti yakarak
Ardýnda boynu bükük emanet býrakarak.
An anneye sevginin, ahde vefa anýydý
Sevgi lafta olmazdý, göstermek zamanýydý.
Karar vakti gelince bakýþlar yana düþtü
Duasýný kazanmak eþim ve bana düþtü.
Cennetin bedeli var; herkese olmaz nasip
Arsýz "gerek yok" derse bizim için münasip.
Hizmeti nimet bildik taç ettik baþýmýza
Çehremize tebessüm, tat geldi aþýmýza.
Soframýz mütevazi, her dem baþýmýz dikti
Ne secdemiz ihlassýz, ne þükrümüz eksikti.
Hiç tamahkâr deðildik; kanaatkâr olduk hep
Biliriz ki her nimet binlerce þükre sebep.
Hamdolsun Yaradan’a; aç -açýkta kalmadýk
Günahlardan tatsak da pek gaflete dalmadýk.
Alçalmadýk önünde ne merdin ne namerdin
Rabbimizden bekledik dermanýný her derdin.
*
Seneler yaþ aldýkça zaman sürat yapýyor
Esen rüzgârdan dahi gönüller nem kapýyor.
Kapanýyor kapýsý onca hayalin bir bir
Göz topraða bakýyor, "buyur" ediyor kabir.
Doðrudur! Hayat zordu; gün geldi çok sýkýldým
Her engeli aþtým da, nankörlükten yýkýldým.
Bir ben vardý bir zaman, yeise mezar eþen
Zor taranan saçlarý omuzlarýna düþen.
Mehtapsýz gecelerin karanlýðýný yýrtan.
Kaf daðýnýn ardýnda köþk için yer ayýrtan.
þen deðilse bu gönül, bilin ki sebebi var
Mâziyi eþelesem dil sussa, hece’m aðlar.
Kimdi söyle be kalem göðe kanat çýrpan kuþ?
Aldýrma gözyaþýma! Beni yorma, sen konuþ!
*
Gündüzleri geceyle uç ucuna baðlardý
Uykular isyan eder, kâbuslarý aðlardý.
Farketmezdi konsaydý, koca dünya, sýrtýna
Hýzýna varamazdý hýrçýn esen fýrtýna.
Bakýþlarý ufuðun ötesine taþardý
Onmaz denilen dertler çaresine þaþardý...
*
Yeter...yeter, sus artýk, kibire dað aþýrma!
Günlerdir yazýyorsun, sabra sýnýr taþýrma!
*
Þimdi yorgun ve bîtap gün sayarken zamandan
"Demir almak" üzere ömrüm bu son limandan.
Çoktan gözden kaybolmuþ hayallerimi çalan
Paramparça bir yürek elimde kalakalan.
Talan olmuþsa ömür yaþý dinmiyor gözün
Ne güneþin hükmü var, ne göz kýrpan gündüzün.
Hüzünlüydü bahtýmýn çaldýðý tüm ezgiler
O yüzden böyle derin yüzümdeki çizgiler.
Hayat yolum kaygandý; görse þaþardý sýrat
Anlatacak þey çok da...Gerisi teferruat.
Anladým ki ne etsem talih boyun eðmiyor
Emin olun bu dünya bunca hýrsa deðmiyor.
Mecit AKTÜRK