Ýlkbaharda gelin benim köyüme,
Yazýn yanar sanki kor be çocuklar!
Martta dolar soðuk sular kuyuma,
Çekilir daðlardan kar be çocuklar...
Ekinler göverir, çiçekler açar...
Kuzular, oðlaklar her yana kaçar!
Doyulmaz seyrine bakarsýn naçar,
Yeþil mintan giyer kýr be çocuklar...
Her taraf rengarenk çiçekle dolar,
Yumuk yumuk eller papatya yolar!
Baharda yapraklar sanmayýn solar,
Bunu görmeyenler kör be çocuklar...
Bir gün kara duta þevkle çýkarýz,
Bir gün zambaklardan nefes çekeriz!
Bir gün menekþeler koklar çökeriz,
Kýrlarda çiçekler mor be çocuklar...
Çiðdemler sökülür mayýs ayýnda,
Salkým söðütleri akar boyunda!
Kýrlangýçlar kalkmýþ valste, oyunda
Yaban gülleri hep har be çocuklar...
Alýçlar bembeyaz gelinlik giyer,
Kuþburnu mis kokar açmýþsa eðer!
Leylekler uçarken görmeye deðer;
Tarife gelmez ki, sýr be çocuklar...
Organik peynirler, organik sütler...
Gübresiz meyveler, hormonsuz etler!
Þehirlerde þimdi tüm felaketler,
Ýnsanlar köylerde hür be çocuklar...
Uzan bir söðüdün gölgesinde yat,
Dünya da neymiþ ki, anasýný sat!
Arada elini sulara uzat;
Yorulur mu sanki ser be çocuklar...
Yaz gelince kalkar köyün harmaný,
Karýþtýrmaz onlar, sapla samaný!
Eskidendi lanet yokluk zamaný,
Þimdi köyde her þey var be çocuklar...
Karaman Gökçe Köyü-2014/08
Halil Þakir Taþçýoðlu
ÜSTATLARDAN:
Köyümü ben de çok severim, zat’i
Kalmamýþ kimsenin, bak maruzatý
Hülasasý bunca sözün özeti
Meyveyi dalýndan, YER be çocuklar...................AÞIKLÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.