iþin aslý o’zmanlar bende aklýmdan Güdük Ýmine’yi geçiriyon, Ýmine de nasý emme, bi içim su resmen zelvi boylu olmasa bile
lokum mu, lokumudu
her yannarý ben buradayýn deyo
kütür, kütür.. mefrat ki o gadak olu(r),
her yanarý ayrý oynayo
önüþ çelimsiz biþiyidi iþin aslý
bobaçça fallarý bakarkan bile
kimse bunu gaale almazdý kimse bunun farkýnda deðiliken yeþil fistan, al-gýrmýzý fanille sanki hemen soluvucak gül gibi
bet-beniz küllüyen zýfýr emme akrannarýnýn içinde farklýydý
kimselere benzemezdi..
ana!
“gaþla ðöz arasýnda ” birden süydü bu!
bi irekdi kii nassý!
eti-butu yerinde domurcuklaþývýdý
al beni deyyo da
baþga biþiy demeyyo
gel de havaslanma
gür sarý saþlý, yay gaþlý buyday yanaklý gocaman-gözlerinin aðý ak, ap-apbak ala-ala pam-parlak gözler yok denecek gadar gaybolmuþ (h)okka burun yeni aþmýþ gül gibi dudaklar
dimdik! bu bi yolma yolar bi halý dokur bi asbap tokuþlar ya hay!
dutduðu iþ yüze gülüyo
“benin” deyo bin kere maþallah breeh breehh breh!
ne de olsa zengin gýzý arkadaþ duruþundahý asalet taa garþýya bakar gevþek, gaynaþýk, fingirdek bi durumu yok, kimseye eyvallah etmez burnu yere düþse eðilip almaz derler ya ta öyle valla.. dobura-dop , burnundan kýl aldýrmaz “iþdee insanýn doðurdacaðý garý iþdee çocuklarýmýn anasý” dedim idi “tam anama ilayýk bi gelin”
anam da bireþ Osmanný ya haný;
“-boban esgerden hasda dönüp de yýlýn yýlý yatýnca….”
her iþi kendi bildiðinden hemi iki evi idare etmiþ hemi de iki çocuðunu böyütmüþ kendi bilmiþ, kendi hökmetmiþ,
kendi biþirmiþ daþýrmýþ cevval gadýnýdý, golay deði valla hinci kimse kimsenin gahrýný çekmeyyo
e(vi)miz ayrý yolumuz ayrý emme dedem gile hep bakdý ekmeklerini etdi asbaplarýný yudu bayramdan bayrama da ossa evlerini suvadý hayatlarýný sildi süpürdü, gýþýn gýþý geder zobalarýný yakardýk dedem gil de Allah var baþlarýnýn üsdünde davþýrlar þükür..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.