tam bi þe(hir)rli, tilan tilan tam bi ha(ný)m(e)fendi ya da o zamannar; bana ö(y)le geliyodu gari orasýný bilemecen gönülün dediðine toz gonmazýmýþ gönnüyün düþdüðünde gusur olmazmýþ belki de ö(y)le biþii iþde belki dee ..? ne bileyin ben..
ha! Ýmine deyoduk;
hu anký aklýmýnan ne bileyin onu kimselere vermeye gönlüm olmazdý o da .ikdiroldu ðetti de bilemecen valla eyi mi etdi bu; köyde kimseyi beðenmedi goya “þe(h)ere varcan” deye ”mamir garýsý olacan” deye hasba..! eyi etti gari, vardýðý da
bobamlayýn hasdalýklý biþiy zati eyi biþiy olsa kendi köyünde gýz mý yoðudu kendini de yakdý beni de..!
hemi de nassý!
ha; beni ki… benim yüzümden getdi deye düþüncemem neneyen habarý mý var habarým mý yok valla
neyise de iþdee o(ð)lak-guzu ðütmeye filen ðetdiðmizde elbirlik
bobaçca falýnda filen bakýyoz ya gari akrannarýna beniki hep Ýmine çýkýyo taha dorusu ben her sefte
sýrf Ýmine’yi dutuyon
hani iþde bi yaprak goparýyon Ýmine ötekinde hinci adý ilazým deði meselaki aþa bi da goparýyon iþdecik deyelim nezire ya(h)utda fadime sonura tekrallayon gene
imine, aþa, fadime iþde öyle
aklýn sýra havas olabileceðin akranýn yaþtahký gýzlarýn adýný tekrallayýp duruyon son yaprakta kim çýkarsa
“onu alacan” demek yani “gurra”
gurra çekmiþ oluyon gerçi hiþ biri bizi beklemedi hepisinin bizden önþe düðünü oldu da nerdeyse çocuklarý etiþdiydi
gayýnna oldular biz evlenesiya ya o ayrý bi me(v)zuu orayý garýþdýrmayan garii
Allah var birez de biz mýrýn-gýrýn ederkene ”armýdýn sapý-üzümün çöpü” hesabý
geþ galdýk epiyli bi(r) neyeyse haný
“akýllý o(ð)luna gýz beðeneyin derkene deli torununu esgere yollarýmýþ” dedikleyin ayný mitli o hesap iþde
bi dee
benim gafada iki burgalaç[1] var biliyonuz mu “-iki garý alacan o(ð)lum valla” deye deliganlý abeyler e(ð)lendileridi
güçcüðükenden o yüzden
her e(ih)timala ðarþý ben de Ýmine’yi elde bir dutuyon ikinciyi de bireþ güçcüklerden sýralayon ku.. nolur-nolmaz
emme; Allah var ne bu Gara Hava ne de bu Kel Haçca olacak þetdeli bobaçcadan fal çekerken de, beliklediðim Ýmine’den sonurakýnnarýn, yani; Ýminenin yedeklerinin içinde olmadý hiç biri eðerine aklýmýn ucundan geþdiyse
namerd olayýn
köpek olu(r) ürerin..
emme gel de hinci hu hale bak ne yanna bakarsan bak biciklerinden önce gözleri “ben buradayýn Memed” deyo biciklerini insanýn gözüne gözüne kendilerini gözlerimin içine içine sokuyo vay oraspýlar vay
þaþdým galdým valla billa
de deycem anam ýramatlýk nasý fe(h)metdiyse feyillemiþ gretik durumu
emme neyeyse verip-alýp inkar ediyon ben de altdan aldý üsden savýrdý, höyle dedi böle etdi ý-ýh, olmadý.. Kel Haçca’yý da Gara Hava’yý da ele vermedim..
emme hinci Özlem dese !?.. de se ya Özlem!
“ala geçim çit doðurdu bolartdýk südü yoðurdu ana bana bi hal oldu ana beni eversen ya evermezsen gebersen ya”
[1] burgalaç : burgam, girdap
bicik : meme, meme baþý, ana bebeðine bicik verir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.