Ellerini ver Mira
Zira bu yýl çetin geçiyor yalnýzlýðýn ayazý
Senden uzak durmaya uðraþsam da,
Bir türlü
Baþaramadýðým zamanlar var ya Mira
Pejmürde halimi görüp kaygýlanmayasýn diye
Ki aslýnda
Öyle çok ihtiyaç duyuyorum ki o lahza omzuna
Vallahi sana kýyamadýðýmdan hep
Beni boþ ver deyiþim
Ve sýrf bu yüzden, koskoca okyanusa
Bir baþýma direniyorum
Sanki sen olmadan çýkacakmýþým gibi karaya
Ah Mira!
Her ne kadar
Kendinden uzun uzun bahsetmesen de bana
Hissetmez mi sanýrsýn bu can
Öyle ya nihayetinde sen de insan
Derdin sana yetip de artýyordur zaten
Ve ben... Buna raðmen
Ve bir deðil, iki deðil ve her keresinde
Kendimi,
Kapýnda buluyorum nedenini bilmeden
Ah Mira!
Ne ayný candan can, ne taþýdýðýmýz ayný kan
Çok doðaldý aslýnda
Uçsuz bucaksýz bir sevgiye inanmaman
Senden, zerre kadar menfaat bekliyorsam
Ha, de ki söylediklerinin hepsi yalan
Bunun mahþeri var, hesabý-kitabý var
Özetle mizaný var
Ve dahasý var
Akýllara durgunluk verecek kadar har var
Sonra yanabildiðin kadar yan…
Yok yalan deðil billahi bana inan
Tasavvuru dahi güç o kýzýl tablonun
Nasýl ürperiyorum görsen
Yüreðim periþan, aklým darmaduman...
25 Aðustos 2014 / NÜS