cömert gözlerle karşılanır ölüm

çocuk kundaðýna birden bire dökülen yýldýzlar
kýrmýzý ihtilal olup kuruluyor gözbebeklerine
çýngýraklý iblis gibi döneliyor
beþiðin baþucunda
þebboylar içine gömülen oyuncaklar
vebalý uykulara sarýlýyor

--bir çocuk öldüðünde
minarelerin kýyýsýndan
kýrlangýç uçar kederleri eksik maviye

ki; rüyalar ürküyor dýþarýda köpek uluyunca
her seferinde gözlerini ufku baðlýyor
yüzünü kalkan biliyor korkuya
sonra; top sesleri deliyor
bu dünyanýn olmayan gözlerini
ay yürek mülkünde þavkýyor
beþiðini beliyor ölüm
yitik ýslýðý ardýnca
o aðýt senin bu aðýt benim
çocukluðun çenesini baðlýyorlar

--kanat vurmuþtu gökyüzüne
bir hayli uzaklaþmýþtý isli lambalar öyküsünden
gök kat kat açýlmýþ
bekleyen ve beklenen vardý artýk

--yani nûrûn nûra doðru yürümesi

yetim için uykuda baþlayan hicret
aþktý nebisine
isanýn çarmýha, yusufun kuyuya yürümesi gibi
bu yüzden firavunun fýrtýnasý zemzemdir çocuða
israfilin sûr’u karanlýk çöl deðildir
doðrulan ve doðan elleri açýlýr duaya
ecele aþina týfn-ý nazeni açar
kopsa mezopotamyada vâveylâ
Ali’ce yönelir kâlu belâya .














Sosyal Medyada Paylaşın: