gel zaman

yâr dediðin
çaðýrmadan gelendir
en güzel gülüþüyle
böðürtlen sevinciyle

suad’ýn külleri açarken
kýzýl kan çiçeðinden
leylâ büyürken uyluklarýmda
yaktýðý ateþin þavkýmasýyla
dövünürken kalp
duyandýr

yaþamak;
boþalmadan damarlarýmdan
ay tutkusu yusuf kuyularý dolmadan
berrak ýrmaklarý coþturmadan çýðlýðým
güneþle saçýmý tarar gibi gelendir

bir tel saçýma delinsin kalkanýn
gergef fýsýltýlar uðuldasýn
þehr-i Ýstanbuldan
avuntulara salma yüreðini
bir melâl içreyim evrenin aynasýnda
sen gelende kalem yontulur bakýþlarýmda
ömürlerce duman tüter
baþýmýn üstünde
mahþerin kýyýsýnda yorgun taþlara
kanýmdan tutuþmuþ
küflü asur þiirler yazarým

olurya sen gelmessen
dudaklarýnýn kýyýsýndan
kuþ kanadýyla kelimeler gönder bana
ufukta kýpkýzýl titreyenim

incir yapraðýnýn dibine saðýlýrken rûzgâr
kuþluk kayasýna kederinden bir bulut uðrar
sen atarsýn Ýstanbulun nabzýnda
dahasý giz býrakýr geçtiði yerlere
ve ben girift bilmecelere dönerim
unuturum bedir gecelerini
buluþurum gülüþünle


-aþk Marmarada yýkarken gölgesini




Sosyal Medyada Paylaşın: