Rehin Umutlar

Hangi yýldýzýna baksam gecenin,
Örtülü bulutlarla gizleniyorsun.
Ýçimden yaðmurlar geçiyor o an
Dudaklarýmda hüzünle çýrpýnan
Umutlarým rehin düþüyor pençelerine.

Savaþ mý açmalýyým bütün dünyaya?
Zamanýn kurtuluþu, sonsuzluk, bana mý baðlý
Kin doluyken yüreðin, öfke, nefret, þiddet…
Merhametten yuva kurulabilir yüreðine?

Neden cesurdur anne kuþlar bilir misin?
Sokaðýn baþýnda aðlayan kim?
Belki çarpýlan kapýsýdýr akþamlarýn
Belki yanlýþ yaþadýk biz bu hayatý.

Sisli limanlarýna sýðýndýðým ufuklar
Yaþam ve ölüm gibi oturmuþlar kucak kucaða
Uyanýyorlar meleklerin þarkýlarýyla
Oysa bütün kanatlarý kýrýktýr kuþlarýn
Gökyüzü ise aynadaki yüzümüz

Uzansam, bir çýrpýda yakalayacaktým
Unuttuklarýmý
Göz bizim, söz bizim, düþ bizimken,
Bir serseri tren savurur topladýklarýmý

Dalgakýranlarla kuþatýlýyor çevremiz
Tüm günahlar kendi içinde baðýþlanmayý beklerken
Masmavi kývýlcýmla yanýyor avuçlarýmýz

Her sabah, yeniden yenilenirken güneþ
Umutlar rehin tutuluyor.
Sýyrýlýp talihsiz günlerin içinden
Hangimiz, kaç kiþi diyebilir ki?
Her yaþam, güzeldir aslýnda.



Sosyal Medyada Paylaşın: