Biz, Siz, Onlar

Kuþlar,
Usulca çýkýp gidiyor yuvalarýndan
Biz, siz, onlar
Hepimiz
Yalnýzlýk aðaçlarýný dikip,
Giyinmeye mahkûm edildik.

Ne hüzünler kazýndý duvarlarýna
Azgýn sularla boðuþan kalbimizin
Rýhtýmda bekleþen titrek tekneler
Dün olduðu gibi yüklenip bütün gamlarý
Götürecekler az sonra umut yakýndýr ufukta

Silinmez binlerce asýr geçse de zihnimizden.
Çocukluðumuzun bozulmaz düzeni
Direklerine kazýdýk çünkü oyunlarýmýzý
Sürdürsün diye o eski mahallenin

Ayný keder ve ayný yalnýzlýk kuþlarý
Ve yine ayný þemsiye altýnda gidip gelirken,
Biz, siz, onlar
Hepimiz
Deðiþen bir þey olmadý hayatýmýzda

Ha Bremen, ha Ýstanbul ya da
Ne fark eder?
Boþunadýr arka sokaklarýnda gezinmeniz
Bütün ayrýlýklarý biz yaratmadýk mý?

Bütün hayatlarý biz sýkýþtýrmadýk mý?
Adsýz bir romanýn yinelenen sayfalarýna

Biri gider, ötesi gelir ayrýlýklarýn
Kurgusuz mýzýka sesleri gürültüsüyle
Beklenmedik bir anda
Kurdele kesecekler her birine acýlarýmýzýn.




Sosyal Medyada Paylaşın: