devleþince karanlýklar
yalvarýr korkular
aranýr tüm sesleri yok eden
en gür nara atan …
..
.
Ahmet açýlýr omzuma
‘þarkýlar gelir geçer bir heceden bir heceye’
sýyrýlýr hüznümden çocuklaþýrým
fýsýldar
‘gün olur ufalanýr karanlýklar bin parçaya’
büyürüm.
‘birazdan’
senelerimdeki seni
öldürmeyedir niyetim
her yerinden kýrýlmýþ bir yüreðin
kinindeyken… ben
‘sen artýk buralarda duramazsýn’
kaçmazsýn da vicdanýna.
teke tek kavgasýndayým gecenin.bak
‘sokak ortasýnda bir kadýn baðýrýyor’
duymuyorsun
ki herkes tanýr
yalnýzlýða gücü yeteni
ezilip diz çöktükçe
insafsýzlaþaný
‘yalan da olsa’
güçlüyüm
denilir ya
koparken derman.
güçlüyüm…
‘evimi baþýma yýkýp giden hey’
aklým hayâllerin uçurumuyken
umudun adý deðmez dilime
dolduramam senli dualarý avuçlarýma
‘içime ateþi koyup giden hey’
zaman da þaþýrýr feleðini
saplanýr gözlerime mýzraðý
kapalýyýmdýr rüyalara…
bir bardak içinde… elimde
gençliðim
içmiþsem son yudumdaysam
‘bu gece zehir zemberek’
sabahým güneþe deðil
deli rüzgârlara merhaba desin
‘daðýlsýn bu öykümüz’
alýnsýn da
uðurlar olmasýn…
‘lele gurban‘ söylediklerim ’ boþa gider’
toz dumandýr sözüm
ki
ömrün ömrüm üstündeyken
daðlara yollara savurduðumdur
‘avcý yaralar kekliði’
filizlenmez nefes
biterken sesim…
‘ah
göðsünde
ben
olayým’
.