KULLANILMIŞ SU KADAR MASUM OLDUĞUMUZA

Ýlkin denize hasret bir menderes olmayý diledim
Sonra daðlara lakayt bir asi nehir
Yaþam bir öðrenilmiþ çaresizlik, kimse söylemedi
Ve ölümün oburdelik gövdesi bir kanýtlamadýr masumluðumuza
Bunu altý boyuttan ve insafla elenmiþ bin sorudan duyumsadým
Böylesi sarý þiirlerde yalan söylenmez puhu
Seni kuþlar içinde o kadar gerçek buluyorum ki
Söz geliþi sen huysuz geceyi açýða vuruyorsun
Tam da olmasý gereken bir eksikle barýþýk
Süreðen bir dirime karþý iþtahýmýz aldanmadý
Uzun boyluyuz haddimizce hüzün
Biliyoruz pratik olarak saatlerin önemi yok
Bil ki kullanýlmýþ su kadar masumuz puhu

Bir makam olarak þuramýza, yakýþsa yakýþsa
Zamanýn akraný zoraki bir hüzün yakýþýr
Aç belleðimize ve diðer uðrak yerlerimize
Zahmetsiz sokuluyor bir hipotansiyon gibi
Benim özümde kahverengi bir aðaç gizlidir
Bir yeþili var ki anýmsatmýyor kendini
Ýçerde ve dýþarýda boþluk öyle bulaþan bir þey ki
Hüzün tayýnlar halinde yaðar dört bir yana
Düzlüklerden çok çýkýntýlarýn emdiði bir tanrý parçacýðý
Planktonu ve yüzyýllýk kabuklarýyla kaplumbaðalarý es geçmez
Ol denirken doðmuþ, mayasý sonsuz bir noktadýr
Bir de isimlerin talihle tutarsýzlýðý apaçýk
Ardýmdan acýbadem tadý bile olmayacak eminim
Orada þurada dünyanýn herhangi bir yerinde
Aþktan bile binbir kesikli kadýnlar gibi
Onlar ki kanaatkâr ölmeyi bilmiyorlar, onlar ve
Tam insana uygun bir denize ulaþmaz meraklý bakýþlar
Ve aç çocuklara karþýn uzaklara býrakýlmýþ sümbül gibi
Þuna aklým bile kanar bencil türüme raðmen, düþündüm
Ve saçma buldum yavrusunu yiyen anne merhametini
Düþündüm ki düþünmeden edemezdim
Aklým inanýr, kesilmez bir yol tutturur, isyan sanýlýr
Ýnan kullanýlmýþ su kadar masumuz puhu

Bir yabanarýsý ýsrarla konuyor kollarýma
Farký reddedip nasýl da umarsýz seyrediyorum
Delilik bu yaptýðým, uyuþan bir saçmalýk
Yine de kim inanmaz kuþlarýn ölüme karþý suçsuzluðuna
Yazýk, höyüklerden o kadar kelime çýkardým ki
Evet, antik bir tanrý olmaya ramak kalmýþtý
Nasýl acý çekiyorum nasýl acý çekiyorum
Sorgulanmamýþ bir cümlenin kafalarda yetkesinden
Yine de güneþe karþý buz gibi direndim
Dilimdeki sýrra ermiþ akýþkan kelimelere
Yine de kullanýlmýþ su kadar masumuz puhu

Ben bozkýrý biliyorum mecburi bir ýslýkla koþut
Suskun ve aðýr aksak geçiyorum ovalardan
Çünkü yassý ve anýsý bol
Kar etmiyor, saðaltmýyor daðlý hüznü
Ki sýðýndýðýmýzda beþ vakit çýplak
Örtülmez bir ayýptýr güneþe ve boþluða karþý
Daha þimdi aksak bir þarký öldü
Ve bir þarký yazgýlý doðdu
Suçlanýyoruz gündüze taþýnmýþ gece vardiyasýnda
Yemin ederim ki masumuz dahasý aç kapandýk
Týpatýp uyuþuyor her þey paslý dev aynasýnda
Herkesin hüznü kendine yeterince fazla
Kelimelerim de kimseyi boðmaz artýk
Avuntularýn ve kendine karþý taammüden iþlenmeyen düþünce suçlarýyla
Ayný bedendeki tutsak ve esirin çoðaldýðý batýk gemiden
Öldüðünü bilen üç sakýntýsýz veda eder
Seslerimiz iyi kötü yankýlanýr puhu
Umut ve ekmek çiseli yaðýyor hüzün saðanaðýnda
Ama yine de gri bir dünyaya selam
Unutma kullanýlmýþ su kadar masumuz

Sosyal Medyada Paylaşın: