/upuzun kirpikleri olan bir gecenin suskunluðusun konuþunca biter sanýyorsun oysa bakman yetiyor.../
bir þiire baþlasam diyorum, içinde senin olmadýðýn sonra fark ediyorum, bunu söylerken bile sana yazdýðýmý ve seni kattýðýmý tüm þiirlerime o an aðlamaklý gülüþler birikiyor dudaðýmda biraz aðlasam diyorum, fotoðrafýn acýmasýzca gülüyor karþýmda
sen romanlarý seviyorsun, sonunu tahmin edemediðim bir roman yolluyorsun bana sanki adresin avuçlarýma düþüyor ve sevdiðin romanýn sonu, hayatýma
kurmaca kelimelerin iðneleyici i mgelerinden yoksun ve biraz noksan kelimelerle haykýrýyorum varlýðýna inan gerçek benim sana dair tüm bildiklerim ve gerçek özlediðim sevdiðim seninle bitecek olan kimsesizliðim
tüm bu gerçeklerin içinde nasýl da yabancýsýn nasýl da yabancýyýz birbirimize oysa en çok ben tanýrým seni en çok ben anlarým ben yaþarým ben aslýnda ya-þa-dým seni ve sendeki beni kliþeleþmiþ þarkýlarýn özgün notalarýyla yazýlmýþ romanlarýn altý çizilmiþ satýrlarýyla
en çok ben yaþadým seni en güzel ben ya-þa-rým seni