Sen suskunum sandýn az önce güneþ battý
Görmedin…ki gözlerin aþýlmaz buz daðýydý
Aþký ele yatýrdýn gidip kalbini sattý
Kader dediðin gözüm ihanetin aðýydý
O loþ, serseri sokak ve gamlý duvarlarý…
Onlar ki kaç senedir kalbimin mezarlarý
Sen küskünüm sandýn düne, güne yarýna
Saatin kadranýný yalan sözlerle büktün
Anýlarý kullandýn bugünün yararýna
K/ördüðüm hayalleri tek bir lafýnla söktün
Dedin: “ Aþk bir denizdir, dalgasý ne can yakar”
Dedim: “ Bir tufan ki o, kini cihaný yýkar”
Sonra gittin bakarak cesur biraz da tutsak
Biliyordun aslýnda mutluluk uzak artýk
Aðýrlaþtý adýmlar yürüdün aðýr aksak
Yetim bir çocuk gibi hayallerin de yýrtýk
Bazen kararýr sema topyekûn aðlar dünya
Uyanmak istersin ya, demek bu yalnýz rüya
Þimdi bana “iz” gerek aydýnlýða açýlan
Çözülen hayat baðým düðümlensin yeniden
Þimdi bana “giz” gerek dört duvara saçýlan
Mutluluðun formülü keþfedilsin aniden
Sen þimdi geçmiþimin yalnýz buðulu camý
Çizeyim üzerine yazdýðým sonsuz gamý
Seda YÜKLER