aðla! sýcak tut ama kucaðýný gülümsersen çünkü herþey çok ham ve çið yaðmurlardan oluþuyorsa aðýtlar halay harlanmýþ bir tandýrdýr artýk ve ’mendil’ acý bir sözcük her cemaati düþürür erkeklikten... bir þey söyle! neden susuyorsun ’zehre sevdalý gecelerden’ yanýk bir köyden etrafýna hayat saçan bir nehrin kýyýsýndan ve gece gündüz demeden ’berivaneeee’ türküsünü söyleyen çobanlarýn sesinden ve sýrnaþýk arýlar arasýndan geldiðimi biliyorsun..
þimdi üstümüze erkenden iniyor zamane akþamlarý kendi elbisesine yatýr diye sýðýnýyor þehir ve ansýzýn kayboluyor sisler arasýnda gece iþte o an ölüm bir baþ soðan kadar ucuz ve fakat bir anlýkta olsa hayat alnýna dayanmýþsa da bir silah namlusu sevda için vakit var demektir sevdiðim sen de gülümse..
ki açýlsýn bana cennetin bütün kapýlarý dedim ki bazý akþamlar erken iner ve yakar þehrin pelerinini güvercinleri topluyor saçaklara çocuklarýn sokak arasý gülüþmeleri ah! bilmezssin böyle zamanlarda nasýl da kaynar kaným kimseler bilmez çaresizliðimi..
sözü sana nasýl getireyim yarim! bari gel ve mayalanmýþ bir þiir oku bana ya da adý yitik bir mezar taþý gölgesinde bana þýwan perwer’in “min bérîya te kiriye”sini azar azar mýrýldan çukurlarýmýzýn suyundan çekilsin acý sonra sus susuþlarýmýzdan saçýlsýn her yana yaþam
aðla! gözyaþlarýný ek güneþin gözbebeðine parmaklarýnýn çatallýðýnda kýrýlsýn bütün zincirler açýlsýn yüreklerdeki mezarlýklar kadýnlar ciðerlerinin üzerine artýk beliklerini doðramasýnlar..
yarim! rüzgarýn bir kývýlcýmý ansýzýn gelir ve döker eylülün son sýcaklýðýný gazellerle dökülen yýldýzlarýn ýþýltýsý akar gider gönül dereleriyle oyyy yar! bu ne cinnet bu ne delilik anýmsamak ne de uðultuluymuþ aþýk dediðin alýr götürürmüþ leylayý çölün ciðerini deþmeye..
sebra dýla* sakla beni sabýrla çünkü ben de sonsuz baharlarýn dalaðýndan kokluyorum kardelenleri gözü yolda kalan anne edasýyla
sonra sabahýn aydýnlýðýna uzat elini ve kör kuyulara cesurca sal kendini karýn boranýn tipinin beyazýna kanma ve çoban yýldýzýna þarkýlar söyle yoksa hançerlenir bir yerler unutma ki hançerlenmiþ umutlardan hiçbir þey olmaz mezar taþý bile
yarim! bir gün soluðumun esmerliðini anýmsarsan bir papatya kopar kökünden dikkat et! boðulmak da var çiçek ruhunun sorularýnda oyyy sebra dýla sabah yýldýzý yükselirse bir ara zaman seherindir artýk gel ve yayýl bereketli göðsüm üstüne kirpikler nazlý nazlý seviþsin ve farkýmýza varsýn gece rüyalarýnýn esmer aksýrmalarý..
bu yakarý sanadýr ey!..
yarim! daya kulaðýný ýrmaklarýmýn ayak seslerine duyacaksýn mutlaka ki akýp giden yýllarýn susuzluðundan kopup gelmiþler akýyor umutlarým akýyor özlemlerim akýyor isyanlarým akýyor aðýtlarým akýyorum akan rüzgarlarýmýn esmerliði ile açýyor yurdumda gelincikler..
* sebra dila: gönüllerin sabrý
H. Tan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.