Ey bunaltýdaki Mezopotamya’ya zulmeden soysuzlar!
Etrafýmýzý saran sivrisinek ölüleri
o dipsiz fýsýltý pörsütür kulaklarýmýzý
yorgun düþeriz limon bahçelerine
sýzýlar denizinden esen yaðýz yel süpürür yalnýzlýðýmýzý
yýlký sürüsüne karýþýrýz bir bir
açýl Ýnsan imparatorluðu
saçlarýn kýrýlmaða durduðu kýrgýn mevsimlerde
kimseler kalmaz da zürriyetinizden
yeryüzünden çarpýþarak çekilirsiniz:
Zira aðaçlar bulutlar denizi sardýðýnda müfrezeler
egemen olamayan bu Ülkelerden
gidersiniz göl karanlýðýna yüzgeçleri açýlmýþ
gece ham olmamýþ gündüzün saatleri güz
saatlerin her zerresi kapkara akþam
bedeli ödenmeyen bir þehlaya kapýlýp
süzülür gördüðünüzde kirpiklerden
rab siz deliriverirsiniz o an
belki ben anlatsam hatta sen anlatsan
sis ile yýkanmýþ bir diyapazon çýnlar sonsuz
kim çalýyorsa size o vahþetin gongunu
tepenize de gölgesi tüner baþýnýza doðrulur gün gelir gürz
analarýnýz çocuðunu sele verir bahtýný –yur
sancýyla kalýrsýnýz tek!
sizin için güneþ tepenizde yer deðiþtirse de bir
deðiþtirmese de
dünya dönse de bir
dönmese de
çünkü uzun sonsuz gözünüzün önünü kaplayan sis
ve çýt kýrýlmýþ bir kuðu boynu bükük
dirilmeyecek anlarýnda çýkar yaralý yerleri öpük
merhamet etsenizde bir etmesenizde!
zaten bütün tövbeleri tapýnmýþ
gövdenize sülük yapýþmýþ ineceksiniz
hangi düþlerden devrildiðinizi bile bilmeden
o büyük hüznünüzle diz çökeceksiniz
maðrur bakýþlar delecek suretinizi
damarlarýnýzdan kan çekilecek
ruhun uyuduðuna inandýðýnýzda
sonra haz sonralar ve daha sonra
saçýlýr bebeklerin karyolasýndan gýcýrtýlar
perdesinden süzülür bedelini ödemiþ bir öcü
gözlerin önünden süpürülür hep acil hane tortularý
gökyüzünde durgun akmayan bir don havasý
gelecek atýnda mahmuzlar bir el gem’i
bir yer biliyorum bütün duvarlarý utançtan kýrmýzýlaþmýþ
baktýkça; içimin harman yerlerinde bir yel gibi durur durur aðlarým
orada birikmiþ hatýralar arýnýr kara geçmiþten
bir bozgun, yakarýþ çýðlýðý kendi özünde ay ile doðar
orada nesnenin yalnýzlýða ezgisi tiril tiril büyümüþlüðün
orada aðýz aðýza ýsýrmalar gibi terkedilmiþ bir gün
parçalandýkça ölüm gibi yontulan
gözleri yalnýz i mgelemde yaþayan bir anafor cesedi
ve söylenmemiþ sözler kalýr
ey geviþ getiren caniler
ey gaddarlýðýn emsalsiz alçaklarý -kuþkusu alçalmýþlýðýn!
bir çað s/üzülür söz evinden son bulur o kirli roman