Açýp gönül kapýmý, þu viran odaya bak;
Sonra da sokaktaki kokuþmuþ modaya bak;
Ýnciler toplamýþtým sütbeyaz düþlerimde
Yetim kalan sevgiler, boynuna taksýn diye.
Aldanmanýn acýsý kükrerken diþlerimde
Topraða gönül verdim, koynuna soksun diye.
Ben; Gazze’de yüzüstü yere düþen bir kulum;
Ben ki; mezar baþýnda gözüyaþlý bir dulum;
Alevler içindeyken gökyüzüm, saðým solum
Duam; "sevgi" dünyada yürekler yaksýn diye.
Ýdrak edemedim hiç þu küfür milletini
Ganimetten sayarlar, müslümanýn etini
Bulaþtýrdý ruhuma her türlü illetini
Yine el uzatýrým, yüzüme baksýn diye.
Gönüldaþým ýrktaþým, çaresizlik içinde
Izdýrabýn âlâsý, Türkistan’da Maçin’de
Boþ sözler yankýlanýr, Kaf Daðý’nýn kýçýnda
Sürünüyor adalet, insandan yoksun diye.
6aðustos2014
m.ziya dinç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE OSMANLI (mesnevi) BENDEGÂN OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN