sonrasý...
iki adýmlýk cinnet
kîsra çalan heykelin karartýsýnda söndü zamanýn ýþýklarý
uðursuz bir daralmanýn eþiðinde kalmýþ kitleler
kendi yanýlgýlarýndan düþtüler
iþte gözlerimi o zaman kapadým sevgilim...
üç gün batýmýna kadar saydýðýmda
doðan günle havalanan martýnýn kanadýnda kalan gülüþtü öpüþün
aydýnlýða teslim olan karanlýk ipini çekti ansýzýn þiddetin
daraðacýnda kalmýþ yeminleri çektim ve aldým dilinden
o küflü soluklara sýðamazdýn sevgilim
özgürlüðü býraktým sol omzuna
saðanak saðanak yaðmurlar göçtü okyanuslarýn üzerinden
günahlar bir ýþýk huzmesine saklandý
kül tozunda kalan zamaný teneffüs ettim
kýnýmdan saklanan onlarca küfre yatmýþ sözcüðü
tekmeleyip çýkarttým lügattan
sana bakan hâlimle baktým iki kývýlcýmýn ortasýndan
yasaklardan geçip geldim
ellerimi kaldýrdým ýrmaðýn aktýðý kolda
baþým sevgilim baþým semah edip dokundu yýldýzlara
kývýlcýmlar çakýyordu karanlýðýn eteðinde
kelimeleri kýran, ufalayan dudaklarda
ezici sözler etini kesiyordu karanlýðýn
kaç fýsýltýnýn sesini kestim kör bir ýslýkla
eðirdim yalana yatmýþ suçlarý
bir nara ile gömdüm ölümün dudak uçlarýna
aþk dokusuna uymayan kelimelere kapadým kulaklarýný
daralan sesleri savurup attým boþluða
gözlerim sevgilim gözlerim bir isyana yelken açmýþ
kendi fecrinden bakýyordu
donan cümleleri baðýþla
düþüncemin en tiz çizgisine basýyor bir saplantý yine
olasýlýksýzlða düþtüm
cür’et ettiðim yerde kurudu zihnime dokunan gölge
beni sana baðladým
yosun kokusunu duyduðumda
o mevsim palmiyeli yolda
sen kendi yolundaydýn
ben de senin
zaman doldu sonra
bir... iki ve üç derken tanrý
titredi bir bulut
üþüdü aksi suya düþen melek
uzak diye bir yerdi
ölümlere aðlayamadýðýmýz bir mevsim
ve
aþk ilmeðin ucunda deðildi artýk sevgilim...
Maide Özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Seyir LEOPARIN GÖZLERİ Kırık Aynada Vals zaman içi... Kupa Arabası GECE DÜŞLÜ KADIN papatya rüya mevsimi SİNEK VALESİ Kadındım Ben