yorgunluk sinsi bir ölümdür..

yorgunluk düþer,sýcaklýðý týpký gölge gibi karýncalanýr bütün bedenimde,
acýtýr beni,kurutur yüreðimi,
duygularýmý ve hissiyatýmý benden söküp almaya çalýþýr
ve sanki sayýlý günleri olan sanrýlý bir hastaya döner hayatým.

kalemi elime almaya mecalim kalmaz
þu düþen kaðýdý yerden kaldýrmaya gücüm olmaz
bütün satýrlar yarým yamalak terk edilmiþ bir hikaye olur sanki
acýyla kývrýlýr her harfi mutlu bir sonla tamamlanmak için.

oysa benden uzak olan mutluluk her þeyden uzaktý.
içime düþen yorgunluk hayatýn bütün dönemeçlerinde isli bir lekeydi.
tebessüm eden gözleri,lirik ve duygu yüklü her þeyi
benden alýp götürüyordu acýmasýzca
nereye dokunsa orada kendine ait bir yara býrakýyordu
ve o yara her gün biraz daha kangren
biraz daha ölüm kokuyordu.

biliyorum her ölüm soðuktur lakin bu yorgunluk
keþke beni bitap düþürüp kendine teslim etmeseydi diyorum.
ve her gün azar azar öldürmektense
bir defa kafama sýkýp öldürebilseydi.



kýrþehir/2014
Sosyal Medyada Paylaşın: