ellerim yazgým kömür göz fanusunda birikir tuzlar dilim lal çýrpýnýyor minik yüreðim pür melâl
kaderin küskün ve üzgün aynasýna bakmadan önce bütün tomurcuklar eþit sanýyordum oysa her tohum ayný iklimde boy vermiyormuþ
hiçbir rüzgar okþayamaz senin gibi saçlarýmý hiçbir yaðmur senin gibi öpemez yanaðýmý kurtlar sofrasýna uzat þefkatli kollarýný sýcacýk ellerine sarýlayým anne
hiçbir yaðmur kuþu göç etmez mevsimsiz
kim kopardý umut çiçeklerimi kim çaldý süt mavisi düþlerimi
baldýran þerbetini katýk ediyorum acýlara
nerde salýncaklarým þeytan uçurtmalarým
tiner kokulu balonlardýr þimdi oyuncaklarým
kimse duymaz arþa deðer çýðlýklarým
iliðime iþliyor zemheri geceleri elimde iyotlu mendil ömür bitap...
harap sokaklarda periþan serseri
kayalarýn baþýný okþarken deniz benim bakýþlarým neden öksüz düþlerim yörüngesiz…
AA
Sosyal Medyada Paylaşın:
saba35 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.