Gün Gelir...
Gün gelir,
Beyaz kâðýtlara yaþayamadýklarýmýzý yazarýz.
Bizim olmamýþ bir hayatýn iç sýzýsýný paylaþýrýz yapraklara.
Bizim cesaretsizliðimizi, söylemek isteyip te söyleyemediklerimizi söyler kalemlerimiz iþte o beyaz kâðýtlara…
Hayatýn bizimle nasýl acýmasýzca oynadýðýný anlatýrýz belki…
Gün gelir,
Bir zamanlar hoyratça yaþayýp durduðumuz anlarýmýz, anýlarýmýz olur.
Yakýn gördüklerimize nemli ve uzaklara bakan gözlerle anlatacaðýmýz…
Her anlattýðýmýzda ise tekrar tekrar ayný acýlarý tattýðýmýz anýlara dönüþür.
Gün gelir,
Ýnceden bir sýzý kamçýlar yüreðimizi,
Bir damla acý düþer en hassas yerimize…
Dayanýlmaz kramplarla kasýlýr dururuz.
Aklýmýza aþkýn ne manaya geldiðini bilmeden tükettiðimiz anlar gelir…
Üzülürüz…
Gün gelir,
Yüreðimizin bir ömür boþ kalmýþ odasýnýn gizemini çözmek istercesine,
Kapý tokmaðýna dokunuruz usul usul…
Ses veren olmayýnca o boþ kalmýþlýðýmýzdan,
Alýr kalemi elimize,
Hikâyemizi yazarýz o vakit…
Gün gelir, biliyorum…
O gün gelir…
Mustafa Tilci “Süveyda Romanýndan”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.