beklediğim anlar...

sevgili,
sensiz bir gün daha akþam oldu.

sen yokken ben,
senin bastýðýn yerlere basarak,
senin yürüdüðün sokaklarda yürüdüm,
ve senin bindiðin minibüse bindim.
senin oturduðun koltuða oturdum.

sen yok ken ben,
buðulu camlardan ýslak sokaklarý seyrettim.
gelip geçen arabalarý,
mendil satan çocuklarý gördüm,
ve simit satan amcayý

sen yokken ben,
senin evinin önünde durdum,
balkonuna baktým öyle uzun uzun,
anneni gördüm balkonda çamaþýr asarken ipe.
sen varmýþ gibi öyle saatlerce odanýn penceresine baktým.

sen yokken ben,
seninle yürüdüðümüz o sokaklardan geçtim,
güzel bahçelere vardým.
tahta bir iskemleye oturup,
koca çam aðaçlarýnýn altýnda
saatlerce seni bekledim.
sen yokken ben
orda öylece hep geleceðin aný düþledim.

sen yokken ben
seversin diye hep kirli sakal gezdim
saçlarýmý uzattým.
sevmediðin o kokuyu hiç sürünmedim.
çayý þekersiz içtim
baðdat hurmasý yiyemedim.
senin sevdiðin sakýzý koliyle aldým toptancýsýndan.
sen yokken ben sen varmýþ gibi yaptým her þeyi

sen yokken ben
senin arkadaþlarýnla konuþtum
seninle konuþtuðumu sandým bir lahza.
gözlerine bakýnca senin gözlerini gördüm.
gülüþünde sen vardýn.

sen yokken ben
teyzenin evine uðradým
hani bir gün korkuyla almýþtý ya telefonu elimden
bu kez kapýsýnda durdum,
dokunmadým kapý tokmaðýna.
sormadan seni öylece saatlerce
dudaklarýnda sýcak bir gülümseme ile,
senin çýkmaný bekledim açýlan her kapýdan.

sen yokken ben
yollanmamýþ mektuplar yazdým sana.
içimi döktüm derdimi yandým beyaz sayfalara.
ve en çok beni anlayamamana yandým.
uyuduðumda sen,
uyanýkken gördüðüm herkes sana benzedi.
her yürüyeni sen sandým,
her bankta sevgilisini bekleyeni de.

sen yokken ben
çok aðladým,
seyrettiðim her film bizi anlattý
radyolar seni söyledi.
dinlediðim her þarkýda sen vardýn.
sen yokken bütün þiirler sana yazýldý.

sen yokken ben
umurunda bile olmadýðýmý anladým,
sevilmediðimi istenilmediðimi,
sesime dahi tahammül edilmeyecek kadar
nefret edildiðimi anladým.
ama kýt aklým bunu da almadý.
sen yokken ben
bir beni neden anlamadýðýný anlayamadým.
her þeye raðmen seni sevmeye
en baþtakinden de öte devam ettim.
hiç eskimeyen bir sevdayla,
hiç bitmeyen bir özlemle.
bir gün gelecek olan vuslatýn ümidiyle.

sen yokken ben
aþktan ne anladýðýný anlayamadým birde
koyup gitmeni,
aramamaný,
ve cevap bile yazmamaný anlayamadým.
ne düþlediðini,
ne beklediðini,
ne istediðini anlayamadým.
ne arayýp ta bulamadýðýný,
neden çýktýðýný karþýma?
bir masal gibi,
bir varmýþ bir yokmuþ hikayesiyle.

sen yokken ben,
bir kadýnýn üç gün aðlayýp
sonra unutabileceðini öðrendim.
oysa bir erkeðin ömür boyu aðlayabileceðini
sen yokken öðrendim ben.
ve sen yokken
senle olandan çok daha fazla þey öðrendim
senle alakalý.
ve deðiþtirmedi hiçbir þey.
içimde olan hiç bir þeyi.

sen yokken ben
bir de tüm bu olup biteni
yaþamayý kendimizin seçmediðini öðrendim.
ve tüm yaþananlarý bizim kurgulamadýðýmýzý.
ve ne bencil olduðumuzu hayatýn getirdiklerine,
ne çaresiz kaldýðýmýzý
öðrendim ölüm karþýsýnda,
tadýmýzýn nasýl kaçtýðýný gördüm onun geliþiyle.

"kim bilir nice söylenmemiþ sözler kaldý geriye…"
Sana düþen…
Þimdi söz savunmanýn…


21/07/2012 baðlaraltý
(doðum günün kutlu olsun)
Sosyal Medyada Paylaşın: