"Çocuklar Uyurken Susulur, Ölürken Deðil"
Gemilerin ferine gýptadayken uzaklar
Hüzünle el sallýyor yegâne vatanýna
Göz ardý edilirken pusu kuran tuzaklar
Keyfini bozmaz insan, halel yoksa canýna
Varsýn kopsun baðrýndan anneciðinin gülü
Ve hâlâ dokunmasýn onurunun kanýna
Ýslâma uzanan el, aðlatýrken bülbülü
Saygýyla eðilirim halkýmýn baþkanýna.
Kimin umurundaydý karaya çalan ati
Kendi kavgasýndayken devlet-i erkânýmýz
Þahsa münhasýr döner herkesin kanaati
Ýþkenceye duyarsýz kalýrken vicdanýmýz
Bu nasýl bir düzendi beþeriden bi-haber
Güya bir de dindarýz, ya bu aymazlýk niçin
Kan gölünden beterken haritada birçok yer
Boþ sözle kandýrmayýn, geçin bunlarý geçin!...
Hiç deðilse kýlýfa saðlam kumaþ uydurun
Suçlanmaya hazýr ya nasýlsa her dem kader
Soðuk suyu da için, bir nefes alýp durun
Ânýnda söner yangýn... Kalmaz hiç keder meder.
Kalan saðlar bizimdir diyen bu kör zihniyet
Durdukça, beklemesin kimse bizden merhamet
NÜS