YAŞADIKLARIM.

Biz yaþamý oralarda kaybettik.
Soðuktu. Dokuz ay kar,
Sanki ne var?
Yaþýyorduk.
Nane nedir bilmezdik.
Karpuzu, mevsimden mevsime,
Adana’da bilirdik.
Yaþamýmýzda ne tam soðan kokusu,
Besinimiz hep hayvan dokusu,

Oralar soðuktu,
Kar ve tipiydi.
Donuk renkli fareler bile donardý.
Hiçte rahat deðildik.
Ama iþte, yaþamýmýzdý.
Ne yapabilirdik ki,
Kar küremek bir zevk,
Yapabildiðimiz bir tek
Ýþti.
Soðuktu.
Ne nane kokusu,
Ne de kekik bilirdik.
Domatesi yazdan yaza,
Karpuzu Adana’da bilirdik

Kabaðý 18’de tanýdým,
21’de tattým.
21’de ilk ve son karýmla yattým,
32’de traktörümü sattým,
Ýþte ben böyle battým.
33’de 11.000 Mark’a
Mavi renkli Kartal marka,
Araba
Aldým o ara
Alýrken hiç de düþünmedim kara kara
Ama satarken…

Bu memleketin bitiyle,
Tanýþtým hapishanede
Hemi de
Erzurum’da
3 Nolu’da
Dayaðý ilkokulda,
Soðuðu Kars’ta
Elma aðacýný Çankýrý’da,
Sýcaðý Konya’da,
Sürgünü Isparta’da….

Verilmiþ bir sadakam yok.
Ýyiliklerim baþa bela,
Cömertliðim…/ ise
Keseme,
Bereket.
Ýtini dairede,
Ölümü yollarda,
Bir þeylerin hep bana,
Hep bana
Empoze,
Edildiðini hissettim.



Teyyar DUMLU
Sosyal Medyada Paylaşın: