Önce; lirik masal kadýnlarýnýn esrik diliyle konuþuyordun Yumuþak ve bilgece Sular nilüferleriyle uyuyordu sanki dudaklarýnda Ve mavinin derinliklerinde ýlýk, ýslak bir aþk Bin yýllarlýk küskün bir sessizliði ateþliyordu Tarihin gongu çalýnca bilinmeyen uygarlýklarda..
Sonra; ilkin gözlerini fark ettim Çünkü bütün yaþlý kadýnlar biraz çocuk gibi aðlar Bütün küçük kýzlar biraz yaþlý ve bilgece bakar..
Sen göðsünde yeni ülkeler ufkunda þeytanî bir biliþ Kurdun kuzuya kuzunun kurda baktýðý gibi Deliþmen ve naçar bakýþlarýnla Issýz dalýyordun bütün hazin þarkýlara
En sonra; Yüzünde arsýz bir gülümseme Diðer yarýsýný sokak çocuklarýnýn yüzünde gördüm Sustum Senden kalan paylaþýlmýþ bölük pörçük bir sevmek Biliyorsun susmak nesirse þiirdir gülümsemek
Her insan güler belki, yabanýl, daðýnýk ve anlamsýz Kurtarýr belki kendini her badireden, manidar gülümseyerek Her insan þiir de yazabilir belki, posasý çýkmýþ kelimeleri iliþtirerek Antetli kaðýtlara..
Ama kayan bir yýldýz gibi deþip karanlýðý kalbinden Þafaðý muþtulayan bir þiir aþkýn ve bütün tebessümlerin aynasýdýr Ýþte seni ilk gördüðüm andan beri Ne zaman þiir yazsam Gülümsememin yarýsýný armaðan ediyorum yarýnlara..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.