..../Cemal Süreya’ya...
Yetmiþli yýllarýn izi vardý
Kül rengi dudaklarýmýzda
Yaðlý ekmekler dizilirdi
Muþamba soðukluðunda düþlerimize
Kim vurduya giden ideolojileri
Askýya aldýðýmýz kimliklerimize saklardýk...
Yetmiþlik rakýlarýn dibine vururduk
Gamsýz gecelerde
Kadehler arasý savurduðumuz palavralarýmýzý
Kýrmýzý ayakkabýlar çizdiðinde
Ve gecenin son deminde
Anladýk gerçek olduðunu
Yetmiþ kilometreydi Leningrad
Tenimizin buðusu þehrin camlarýnda kanar
Surreal yanardý evlerin þömineleri
Blues ritminde seviþir
Yorgan altlarýnda saklardýk ayýplarýmýzý
Kýçýmýz açýk da kalýr, vurulurduk rüyalarda!
Petunyalarýmýz üç kuþak sonra solacakmýþ
Taþ evi Yunan’lýlar sarmýþ
Þiirlerle dökeriz yine Ege’den denize be usta!
Ölümde ne ola ki biz deðil miyiz
Yetmiþi yetmiþle çarpýp yetmiþe bölen
Ve *ha ha ha’yý seviþken þiirlere ekleyen! ...
Yar geçer Cibali aynalarýndan da
Satmayýz rüyalarýmýzý kimseye!
Usta! Yaþ kemale erdi diyorlar ya
Ölümü ben de tanýmam...
En hafif meþrebinden bir kahkaha atarýz
Taksim Meydan’ý dar gelir ölüme!
Ah be usta! Entellektüeller geçit vermez
Dinciler aman vermez, Devletçiler hüküm ister
Dur be usta nereye! Diyecek sözümüz var
*C_ harfini yeniden bulacaðýz
Aþklara çýrýlçýplak soyunacaðýz
Ve cilasýný çekmediðimiz þiirlerde kaybolacaðýz...
*Ha ha ha, *C_ harfi: Cemal Süreya
Nisan Serap Muratoðlu