Ölümü çeyrek geçiyor þiir
Sana bir ömür yol var biliyorum
Katýk ettim gözlerini
Yaðmur da ýslanan kedi gibiyim þimdi
Rüzgar asi, savuruyor öpücükleri
Dünden kalan sevgi sözcükleri uzaklaþan
Yoksulluðu avuçlarýmda
Martýlarýn kanatlarýnda umudu bulamadýðým birþeyler...
Aþk’ý, sevdayý hezeyana uðratan ayrýlýklarýn
Duraklar arasý sessiz yolculuðu bu þiir
Virtiözün la minör hüznü gibi yalýn
Kadýn olmamýn, üstelik seven kadýn olmamýn çýðlýðý
Bir ömür yol kadar uzaksýn
Þiirse ölümü çeyrek geçiyor duyamazsýn...
Gözlerin baþucu intiharýmdý birgün dediðim
Ve gölgelerin peþine düþtü içimdeki ses...
Ruhlarýmýzýn altýnda ezilen, melonkolik Ay
Uzaklarýn manzarasýna tül gibi sisler konduruyorum
Dünyama, benzeri bulunmayan týlsýmlý yakamozlar eklendi
Herbiri haritada görülmeyen denizlerdeydi...
Adýn gelir aklýma hiç hesapsýzca
Ýsyanla susarým, itiraz ünlemleri dizilir boðazýma!
Karanfillerimi soyundum, gündoðumu gibiyim
Artakalanlarý biriktiriyorum göðüslerimin arasýnda...
Flamenko ritminde adýmlýyorum hayallerimi
Mavi rebetlerde diz çöküyorum
Ölümü çeyrek geçiyor þiir
Bir ömür yol uzaksýn...
Nisan Serap Muratoðlu