KUŞLAR

kalbi yok þehirlerin sokaklarýný sular
aðlak kemanýn ezgileri
rüzgâr ayaklý bir pencerenin altýnda vurulur çocuklar
ay hayallerime siner hayallerim boþluða
günlerin karanlýðý mý ölüm mü acý


bilemedim kuþlar


insanlýk
esip gittiðinden beri yer gök talan
hercümerç mavinin her tonu
saçlarým gibi gri mevsimler, aylar...



anlamsýz günler
iki dað arasýnda beyhude baþým
düþünmek ölüm, çaresizlik kötürüm


yetiþin kuþlar


güneþ hiç doðmasýn kanlý sabahlara
bulutlar yorgan olsun vahþet tarlalarýna
toprak uyanmasýn, kelebekler yanmasýn
uyusun daðlar taþlar, aðlasýn denizler


tanrým!... bir ses
dilsiz aðaçlara, sahipsiz analara
çürüsün zalimlerin kolu budaðý
yýkýlsýn kaleler, yýlanlar akrepler soksun
kurusun kan tutan eller…



ah! þuramda bir sýzý
alev alev...
yaþamak zor be dostlar



melekler sus, yýldýzlar yorgun
azrail’in gözü yangýn, kýlýcý ateþ
bir hiç uðruna göçüyor ruhlar
yaþadýðým zamanlarý sevemedim



öleyim kuþlar…










ayþe uçar
20-07-2014

Sosyal Medyada Paylaşın: