rüzgârýn ýslýðýnda mâhur sancý
koca bir kenti ufalýyor zaman
topuðumda çürümüþ kök kokusu
nedense daðýlmak iyi geliyor düþüncelerime
gökyüzünde nefesi boðulan bulutlar çarpýþýyor
yaðmur…
yaðmur çiseliyor
gün-ýþýk
karanlýðý zorla ýskalýyor güneþ
gölgeler hep kirpiðimin kýyýsýnda
gidip geliyor günlerin kuytusunda
toprak börülce tazeliðinde
mevsim kiraz kýrmýzýsý
aðýr aðýr uzaklaþýrken metropoller
izmarit kokulu sokaklar savruluyor
daðlarýn ötesinden…
gök bulanýk bir göl
aðlamak güzel geliyor çimlere
ýslansa da gözlerim
yalnýzlýk
hiç bu kadar güzel olmamýþtý
sardunya renkli akþamlarda
ruh çekiliyor dipsiz bir derinliðe
artýk kýsa kýsa yollar baðlayamaz
tutsaklýðýmý…
özgürse…
uçar özgürse hayaller
çýðlýklar týrmalayamaz kalbimi
yýkýlýrsa duvarlar, kýrýlýrsa zincirler
aþk terk eder mi karanlýklar perisini
yeniden aþk
yeniden doðmak için ölmek mi lazým
bilelim istiyorum
sonsuzluk akþamlarýnda…