Sen; Kaybetmelerin omuzlarýma yüklediði en aðýr yüksün Seninle yaþamaya o kadar alýþtým ki Sensiz geçen her an beni biraz daha yýpratýyor Yine de seviyorum her günü Her geçen gün seni bana biraz daha yaklaþtýrýyor sanki…
Seni sevmeyi özlüyorum..
Seni özlüyorum…
Gecenin en zifiri anýnda Odamý aydýnlatan bu aþký özlüyorum En çok da duyabilmek için çýrpýndýðým sesini Seni özlüyorum iþte...
Her kavgamýzýn sonunda çektiðim sancýlarý Seni kaybetme korkusunun yüreðimi bir býçak gibi kestiði anlarý bile Seni özlüyorum Kabul ettim artýk bunu...
Göz bebeklerimin içine yerleþmiþsin Dünyada iyiye ve güzele dair ne varsa içinde sen varsýn Meleklerin kanatlarýnda geliyorsun bana her gün Martýlarýn gözlerinde Bir papatya demetinin üstündeki uður böceði oluyorsun Ayýn þavkýnda Umudun mavisinde En çok bu renge tutkunsun bilirim…
Her yerdesin… Yüreðime iþledim seni bir dantel gibi ince ince düðümlerle Çözülemezsin çözemem seni Oradasýn, orada kalmalýsýn Bu yüreðe bir tek sen yakýþýrsýn
Seni özlüyorum…
Her yeni güne gözümü acar açmaz içine doluþtuðun bir günaydýnsýn Ýçimi ýsýtan asýl güneþ sensin Sýcacýk ýþýklarýnda tüm ruhumu saran Seni seviyorum…
Seni özlemek dayanýlmaz hale geldiðinde bile hiç isyan etmiyorum Çünkü içimdesin ve gözyaþlarýmla akýtmaya kýyamýyorum Özlemin sancýlarýyla bedenim her gün ölse de Sevginle her güne yeniden doðuyorum Seni özlüyorum…
Doðrularýný yanlýþlarýný sorgulamadan Bir çocuk yüreði gibi masumca yaþýyorum seni Bu hayata verdiðim her nefeste Gittiðim her yerde sende benimlesin O yüzden yalnýzlýk nedir hiç bilmiyorum Asla deðiþtirmem En katýksýz halinle seviyorum seni…
Özgürleþiyor aþkýmýz Sevdikçe büyüyor Özledikçe yüceliyor Ýþte en çok bunu özlüyorum Seni sevmeyi özlüyorum Sevdikçe daha çok özlüyor Özledikçe daha çok seviyorum…
Seslendirme için Selda Haným’a teþekkürlerimle... Sosyal Medyada Paylaşın:
Arif Odabas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.