Unut Deme,Unuttur...

Çocuktum
Gelinliði hayal edemeyecek kadar
Acýyý yüreðimden def edemeyecek kadar da güçsüz
Aðladýðýmda,
annemi yanýmda sanýcak kadar da çaresizdim

Ev ile yuva ayrýmýný yapamadým
Ailemden ilk ayrýlýðýmdý bu
Yürekten ayrýlmak ne anlama geliyor bilmiyorum
sen öðretene kadar

Sonra büyüdüðümü sandýðýmda
kucaðýmda baþka bir hayat vardý
Ayaklarým henüz beni bile taþýmýyorken
Kollarýmdaki hayata ben bakabilirdim
Sen de beni büyüt istedim
ama olmadý

Toparladým kendimi
Affetmenin büyüklüðünü sýðrdýrdým yüreðime de
Sen beni sýðdýramadýn kalbinde küçük bir yere

Acýlarýmla beraber büyüttüm kendimi
Sen yara açtýkça ben üstünü kapattým
Çünkü sen hatalarýnýn arasýnda
yaralarýmý saracak kadar bile zaman býrakmadýn

Þimdi ise ’unut’ diyorsun
Hiçbir yardýmýn olmadan ’sar kendi yaralarýný’
Sen bana yar olsaydýn,ben gözlerimi kapatýrdým

Ama yoruldum

Sen bana dikenlerle gelirken
gül varmýþ gibi gülümsemekten
Sen bana baktýðýnda
onu sevgi zannetmekten
Açtýðýn yaralar dün gibi yüreðimde sýzlarken
ben iyileþmiþ gibi yapmaktan yoruldum

Sana çocukluðumla geldim ben
Çocukluðumun bütün masumiyetini serdim ayaklarýna
Mahvettiðin yýllarýmý sana hediye ettim

Verdiðin mükafata karþýlýk bile susuyorken
Senden sadece birazcýk sevgi bekledim
birazcýk güven

Sen de biliyorsun çünkü
Sen bana bir katsan
ben sana ömrümü sererdim

Bu yüzden bana ’unut’ deme
Unuttur
Çünkü ben ’mýþ’ gibi yapmaktan artýk tükendim...

Sosyal Medyada Paylaşın: