Hayallerde Kayıp

Sarý saçlarýn rüzgarý dalgalandýrdýðý zaman,
Ruhumu ferahlatan gözlerini gördüðüm zaman,
Kirpiklerin yüreðime saplandýðý zaman,
Ýþte o an;
Anladým ki bir yalan!
Öyle mahzun bakan;
içimi ölürcesine yakan,
o gözler deðil mi?

Seni;
sevmek,
beklemek,
özlemek...
Ve sonrasý mý unutmak ?

Tüttürürken bir dal hasretinle,
isyan ettim kadere.
Belki yeniden görürüm emeliyle,
her daim gittim ileriye.
Seni Göreceðim vakittir diye,
düþtüm ayrý bir derde.
Yazdým bu mýsralarý bilinmeyene,
dert yandým þiirlere.
Yapayalnýz kaldým yine,
o gizemli yerde!

Bütün deðerlerim sana feda olacaktý,
kalemim uðruna aðlayacaktý,
mýsralarým senin akacaktý,
andýkça adýný...
Ne olmuþtu da ;
kalemim yazmaz mýsralarým akmaz olmuþtu !
Andýkça adýný !
Ben geleceðimi yakmýþým,
sonra ardýna bir bakmýþým,
gerçeklerim,hayallerimde kalmýþ,
gençliðim þiirlerimde saklý kalmýþ!

Giderken s’ona doðru,
Yazayým dedim yaptýðým en büyük hatayý .


Sosyal Medyada Paylaşın: