Mazinin Elleri

Beyhude sözlerim eserken serince,
Sandým,þairliðim her þeye yetermiþ.
Sahipsiz mýsralar gerçeðe erince,
Meðersem evvelden hayalini vermiþ.

Uçuþup giderken gurbetteki kuþlar,
Anýlarda kalýr,mazinin elleri.
Titreye titreye yanarken yapraklar,
Uçup gider, tozlu yýllarýn külleri...

Rüzgarýn topraða verdiði bu nefes,
Sýr gibi gizlenip ismini heceler.
Gökyüzünün secde ettiði sisli ses,
Gözlerinde aya örtünüp geceler.

Cennetin teline iþlediði renge,
Dört mevsim de konar,burcu burcu çiçek.
Ömrünü bir güne nakþetmiþ kelebek,
Seni gördüðünde kavuþtu ahenge

Unutturur,ruhun,tene vedasýný;
Yay gibi gerilmiþ,göðe bakan kaþýn...
Türkülerden siler bülbülün yasýný,
Gülün iklimini kýskandýran baþýn...
Sosyal Medyada Paylaşın: