Dön gördüm onu. Mahallemizin kýzýydý Sultan. Karþýki kaldýrýmdan yanýnda bir arkadaþý gidiyordu. Üzerinde hala ayný renk elbisesi, Yürüyordu arkadaþlarý ile. Fark etmedi beni. Durdum baktým, karþýki kaldýrýmdan Bir burukluk hissettim bir acý hissettim yüreðimde Göðsüm sýkýþtý. Ve aðlamamak için, zor tuttum kendimi.
Ve sonra, Yürüdüm gittiðim yöne doðru Aklýmdaki, geçmiþin anýlarýný yaþayarak Aklýmda hep onunla ilgili olan anýlarým vardý Ýkimizin çocukluðu Oyun oynadýðýmýz günlerimiz vardý Ve beraber ders çalýþtýðýmýz akþamlar vardý.
Ne güzel kýzdý o. Sultan! Ne güzel kýzdý, çocukluðunda. Onun eline su dökemezdi, mahallenin diðer kýzlarý Hele bir baktý’ mý gözlerimin içine, Sultan. Beni can evimden yakardý Çünkü mahallemizin en güzel kýzýydý, O, Sultan.
Ahmet Yüksel Þanlý er 16 Haziran 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.