Saat: 23.37…
Yine akþam … yine akþam…
Ay doðuyor aymazlýklara
Kentin soluklarý daralýyor
Ölgün bakýþlý insanlar kaplýyor sokaklarý
Bir bir susuyor dudaklardaki cümleler
Yalnýzlýklar sýklaþýyor ruhlarda
Gramafonlarda yok artýk
Safiye Ayla’larda albümlerde unutuluyor
Ýnsanlarýn yalancý bir bahar esiyor ciðerlerinde
Gece kulüplerinin loþ ýþýklarý altýnda
Aþklar meze oluyor masalarda
Sabaha uzanamýyor bir türlü iffetli hýçkýrýklar
Gözyaþý yaðmurlarýnda ýslanamýyor,
Arýnamýyor ruhlar
Ve bende
Yavaþ yavaþ kýrýlýyorum yumruklanan kapýlar gibi
Birkaç aydan beri kendime þu basit soruyu soruyorum
“ne oldu ?
Nedir bu içindeki boþluk ?
Verdiðim cevap :
“Sanki hiç dokunulmamýþ bir çevre gibi
Sadece dokunulmayý bekliyor
Sanki sonsuzluk gibi
Tekrar tekrar an’lara bölünen sonsuzluk gibi
Her dakikayý hissetmek,
zamaný hiç olmadýðý kadar uzatmak istiyorum
Ve
Efsunlu yaðmurlar öpsün rüyalarýmý
Fikirlerim arýnsýn
Fýsýltý ezberler dökülsün dudaklarýmdan”
Ýstiyorum.
Evet istiyorum
Çok þey mi istiyorum dostlar ?
Süleyman Altunbaþ…bafra…10.07.2014….23:37